பக்கம்:காரைக்காலம்மையாரின் அற்புதத் திருவந்தாதி.pdf/261

255

தில் உள்ளத்தை வைத்து எண்ணாதவர் கூட்டத்தை நீங்குவாயாக’ என்று நெஞ்சுக்கு உபதேசிக்கிறார். துஸ்ஸங்கத்தைச் சேராமல் இருக்கவேண்டும் என்பதைப் பிற அருளாளர்களும் வற்புறுத்துகிறார்கள்.

⁠"திருவே, வெருவிப்
பிறிந்தேன் நினது பெருமைஎண் ணாத
⁠கருமநெஞ்சால்
மறிந்தே விழும்நர குக்குற வாய
⁠மனிதரையே”

என்று அபிராம பட்டர் அம்பிகையினிடம் சொல்கிறார். துஸ்ஸங்கத்தைக் கண்டு பயந்து பிரிந்து விட்டாராம்.

⁠ஆகவே, இறையருள் பெறும் நெறியில் போகப் புகுந்தவர்களுக்கு இன்றியமையாத வலிமை, நல்லோர் இணக்கம், தளர்ச்சியின்றி அந்த நெறியிற் செல்லப் பாதுகாப்பாக இருப்பது அல்லாதார் கூட்டத்தினின்றும் விலகியிருத்தல்.

மறித்தும் மடநெஞ்சே, வாயாலும் சொல்லிக்
தொழு தொண்டர் பாதாம்: — குறித்து ஒருவர்குறித்துத்
கொள்ளாத திங்கட் குறுங்கண்ணி கொண்டார்மாட்டு
உள்ளாதார் கூட்டம் ஒருவு

⁠[அறியாமையையுடைய நெஞ்சே, இவனைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்று எண்ணி யாரும் ஏற்றுக் கொள்ளாத சந்திரனைக் குறுங்கண்ணியாகத் திருமுடியிலே வைத்துக் கொண்டவரை மீட்டும் வாயினாலும் புகழ்பாடித் தியானித்து, அவருடைய தொண்டர்களின் திருவடிகளைத் தொழுவாயாக; அவரை எண்ணாதவர்களின் கூட்டத்தினின்று நீ விலகி ஒழுகுவாயாக.

⁠மறித்தும்-மீட்டும்; வாயாலும் என்று சொன்னது நெஞ்சால் நினைப்பதற்கு மேலும் என்னும் பொருளுடையது;