翁盛 காற்றில்ே மிதந்தவை
பேற்றுக்கு ஈடாகாது’ என்ற சாஸ்திர முறை அறிந் தவர் குலசேகரர் ஆதலால், திருவரங்கத்திற்குத் தலயாத்திரை புறப்பட்ட திருவுடைமன்னர் முன்பு எண்னற்ற வைணவ பத் தர்களே அழைப்பித்து வந்து நிறுத்தினர். அடியார் திரளைக் கண்ட அரசர் பெ ரும ன், தம் செலவை நிறுத்தி, அன்னரை உபசரிப்பதில் கண்ணும் கருத்துமாய் இருக்கலானர். அமைச்சர்கள் க ரு திய து கைகூடியது. ஆனால், அமைச்சர்கள் நாளடைவில் த ங் க ள் பொருமை உள்ளத்தால் தாங்கள் செய்த செயலேயே கினேந்து வருந்தக் கலேப்பட்டனர். தங்களால் அறிமுகப் படுத்தப்பட்ட பூரீவைஷ்ணவர்கள் அ ர சர் பால் அதிக உரிமை பாராட்டல் கண்டு அவர்கள் அழுக் காறு கொண்டார்கள். அதன் விளைவாக அடாத செயல் ஒன்றையும் அவர்கள் செய்யத் துணிந்தார் கள். ஒரு நாள் கோயில் அர்ச்சகர் திருவுருவாயுள்ள அடியார்க்குத் திருமுழுக்காட்டல் வேண்டித் திரு ஆபரணங்களே எல்லாம் களைந்து ஓரிடத்து வைத் திருந்தனர். அவ்வமயம் அமைச்சருள் திட்டமிட்ட வாறு அவ்வாபரணத்திரளுள் ஒன்றைப் பக்குவ மாய்க் கவர்ந்து ஒ வரி க் த ன ர். சிறிது நேரத்தில் ஆபரணமொன்று காணுதது கண்டு கலங்கிய அர்ச் சகர் அரசர்பால் சென்று முறையிட்டார். செய்தி அறிக்க குலசேகரர், கள்வனே விரைவில் கண்டு பிடியுங்கள்!” என்று கட்டளையிட்டார். அதுதான் தக்க சமயம் என்று கருதிய அ ைம ச் சர்கள், கள்வரை வெளியிலெங்கும் தேடவேண்டா. இங்கு எங்கும் திரியும் ைவன வர்களே ஆபரணத்தைக்
