௫௪. கந்தரத்தனார்
கந்தாத்தனார் என்ற பெயருடையார் பலராவர்; உரோடகத்துக் கந்தரத்தனார், காவிரிப்பூம் பட்டினத்துக் கந்தரத்தனார் என்பாரை நோக்குக. கந்தரத்தனார் உலகியல் அறிந்த உயர் பெரும்புலவராவர்; கார்காலத் தொடக்கத்தே நில்லாது வருவன் எனக் கூறிச்சென்ற தலைவன் வாரானாகக், கார்காலம் வந்துற்றமை கண்டு வருந்திய தலைவி, அக்காலம் வந்துற்றது என அறிவித்து வந்து முழங்கும் மழையை விளித்து, 'சான்றோர், பிறர் நோயும் தந்நோய்டோல் போற்றிப் போக்கிப் பெரும்பணிபுரிவர்; வருவேன் என அவர் கூறிச் சென்ற காலத்தே வந்த நீ நின்னோடு அவரையும் உடனழைத்து வந்து என் துயர் போக்கித் துனைபுரிந்தாயல்லை, மாறாக, அவரை விடுத்து வந்துள்ளன; அம்மட்டோ! 'ஆங்கு அவர் உள்ள நிலையினைக் கூறுகிறேன் கேள்' என வேதனை தருவன வேண்டுவ கூறுகின்றனனை; நின் செயல், சான்றோர் செயலொடு பட்டதன்று ; நீ சான்றோன் அல்லை' என வெறுத்துக் கூறும் வெஞ் சொல்லும்,
"பருவம் செய்த கருவி மாமழை!
அவர்நிலை அறிமோ ஈங்கென வருதல்
"இன்னாசெய்தார்க்கும் இனியவே செய்யாக்கால் என்ன பயத்ததோ சால்பு' என்ற பொருள் நெறியுணர்ந்து, தமக்குக் கேடுசெய்தாரையும், அவர் தாம் செய்தது தவறு என உளமார உண்ர்ந்து திருந்துவாராக என விடுத்துப் பொறுப்பர் பெரியோர்; பெரியோர்தம் பண்பு இதுவாகவும் இவ்வூர் வாழ்பெண்டிர், தங்கட்கு ஒரு தீங்கும் செய்யாத நம்மை, ஒரு பிழையும் அறியாத நம்மை அலர் தூற்றித் திரிகின்றனரே! இவரை என்னென்பது' எனக் கூறுவதும் புலவர் கந்தரத்தனார் சான்றோர் சென்ற நெறியுணர்ந்த நல்லோராவர் என்பதை நிலைநாட்டுவதறிக.
