அடையாது.
அடையாது - சாரரமல். (வீ. எ). ௩,
அடையாவாயில் - அடைக்கப்பட த கோபுர வாயில். சிறு. 300. *
அடையூ- அடைத்து. (செய்டி. எரி. எ). 9104.
அண்கஷளன் - (கண் அண் ஆளன்) முன்னோ
பதிஃ
ர் - இடையர், (பெ), குறு. 147, 210 ௮௧. 59; பதி. 88:9. அண்டிரன் - ஆய் அண்டிரன் என்னும் குறு.
நில மன்னன். ஆய் எனவும், ஆய்அண்டிரன் எனவும் வழல்கப்படுவான். கடையெழுவள்.
எல்கனில் ஓருவன். (பெ), புற. 154, 241 தற். 287. அண்ணாரித்து- ம்கவும் அலித்து, கலி.103.
டல் மாம கலி.9
மதறீட
6, 129, 150, 158, 198, 9
205, 249, 287, 288, 511,
525, 586, 595:
தலைவ!
81:18; பரி
தலைவன். மது.
51:25, 9
3:80;
பெருமை, குறு. 99 அண்ணல்...ஆமான். அண்ணால் இரலை - தலைமையமைத்த கசீலமான்.
௮௧. 504.
அண்ணல் உள்ளம் - பெருந்தகை கொண்ட உள்ளம். தற். 573.
அண்ணல் ஏறு - தலைமையுடைய எருமைக் கடா. ௮௧. 146. அண்ணல் ... களிறு - பெருமையையுடைய
களிது. பதி. 12:12. அண்ணல் கோயில், பரி. திர.. அண்ணல் மரையா - தலலமையமைந்த காட்டும்.
பசு. பதி. 23:14. அண்ணல் யாளை
சிறு. 200, குறு. 948: 591, 72; ஐங், 198, 400 4228.
- தலைமையுடைய யாளை,
அண்ணலவர். பரி. திர. 1:02. அண்ணலை - தலைமையுடையை. கலி. 52.
அணங்கிற்று
(பெ). பொரு, 12. 'மீர்ந்து (செய்து. வி. எ).
னண்ஷ - உண்ணக்.
குறு. த்
அஸ்ஷத்து “ஏகி - தலையெடுத்து நடத்து.
(செய். எ). புற. 47.
அண்ஷந்தேத்தியவனமுலை. நற். 10. அண்ஜந்து ரகக் குலையெடுத்துச் செல்லு: தல்ஃபுற, 54.
அண்ஷப்ப - தலையெடுப்ப.
(செய. வி. எ).
ண்ணலே!, பரி. 15:
அண்மை - அ அஷ்மைய - அனுமையை
அண்மையன் -
அணங்கயர் ௮௧.
அரைக்கருங் கடவுள். அக. 16.
அணாக்கருந் இறல், புற, 78.
அணரங்கரும் பறத்தல் - வருத்துற்கரிய போர்க் களம். பு.
அணங்கரு மரபு - வருத்தும் திறல். ௮௧. 205.
ங்கல் - வருந்தாதே! (விய. வி. மு). நற்.
ங்கியவன். புற. 580. களம் - வெறியாடும் இடம்.
லின் - வருத்துதலின். (செயின்.வி.எ).
288,
நி கழங்கு தெய்வத்தால் அ.தியப்படும்
கழங்கு,
அணங்காகியது - வருத்தமாகிய தன்மை, கலி. 152.
அரைங்காத: ல். கலி. 109, 148.
அணங்கால் - அண பரி. 8:00.
அணங்கி - வருத்தி. (செய்து. வி.எ). ௮௧.417: தத். 5
அணங்கிய - சுட்ட. (பெ. ௭). ௮௧. 8575 பின்னிவலர்த்த, மல, 295)
. கலி, 120; குறு. 563:
. 140.
596.
அணங்கிய செல்லல். ௮௧. 22.
அணவ்கியாங்கு - வருத்திஷற்போன்று. குறு. 319) நற். 72.
- வருத்திய வருத்தம்.
அணங்கியோ! அணங்கியோள் - வ குறு. 119; ௮௧. 8. அணங்கியோன் - வருத். ஐங். 188, 245, 250, 259. அணங்கிற்று - அணங்கியது.
- வருத்தினவளே!. ௮௧. 98, த்தியவள். (வி.௮. பெ). 572.
ஃ (ஸி. அ.பெட.
288.
