646
சங்க இலக்கியத்
பெரும்பாணாற்றுப் படையில், பலவின் பூந்துணரைக் கோளி எனவும், மலைபடுகடாத்தில் ‘காய்த்துணர்’ எனவும் கூறுவர். இதில் வரும் துணர் என்பதற்கு நச்சினார்க்கினியர் ‘தொத்தை’ என்று உரை கூறுவர்.
“கொழுமென் சினைய கோளி யுள்ளும்
பழமீக் கூறும் பலாஅப் போல”
-பெரும்பா. 407-408
“கார்கோட் பலவின் காய்த்துணர் கடுப்ப”
-மலைபடு. 12
“சாரற் பலவின் கொழுந்துணர் நறும்பழம்”
-ஐங். 214 : 1
பலாவின் பெண் பூக்கள்-பிஞ்சு, இதன் வேரிலும் தோன்றும், அடிமரத்திலும் தோன்றும்; கிளைகளிலும் தோன்றும்; தோன்றும் இடத்திற்கேற்ப இவை ‘வேர்ப்பலா’, ‘சூலடிப்பலா’, ‘கோட்டுப் பலா’ எனப்படும்.
“வேரல் வேலி வேர்க் கோட்பலவின்
சாரல் நாட”
-குறுந். 18 : 1-2
“வேரும் முதலும் கோடும் ஓராங்குத்
தொடுத்த போலத் தூங்குபு தொடரிக்
கீழ்தாழ்வு அன்ன வீழ்கோட்பலவின்”
-குறுந். 257 : 1-3
“தம்மில் தமது உண்டன்ன சினைதொறும்
தீம்பழம் தூங்குழ் பலவின்”
-குறுந் . 83 : 3-4
“. . . . . . . . . . . . செவ்வேர்ச்
சினைதொறும் தூங்கும் பயங்கெழு பலவின்”
-நற். 77 : 4-5
“செவ்வேர்ப் பலவின் பயம்கெழு கொல்லி”
-அக. 209 : 15
முதிர்ந்த பலாப்பழம் மத்தளம் போன்று பெரிதாக இருக்கும். பெரிய குடம் போலவுமிருக்கும். வணிகர் கழுதைகளின் மேல் ஏற்றிச் செல்லும் மிளகு மூட்டைகளைப் போன்றுமிருக்கும் என்பர் புலவர்கள்.
“. . . . . . . . . . . . முழவு உறழ் பலவில்”
-அகநா. 172 : 11
“கானப்பலவின் முழவு மருள் பெரும்பழம்”
-மலைபடு. 511
“சுரஞ் செல் கோடியர் முழவின் தூங்கி
முரஞ்சுகொண்டு இறைஞ்சின அலங்குசினைப் பலவே”
-மலைபடு. 143-144
