________________
2101 சமணமும் தமிழும் இருவினை பிரித்த அகெயில் முருக்கி ஈசற்கதி தவிர்த்த வைங்கதித் தலைவ. சான் மறை யான மும்மதிற் கிழம் இருருணம் திருமையில் தெரிவுதச் சொந்த இருசடர் மருட்டும் முக்குடைச் செல்ல. நால்வகை எருணமும் ஓங்கைக் குலனும் மாத்தி மாந்தர்க் கறிதுற மகுர்தனை. ஓச்சித ரமலர் முன்னுதார்தி நாற்பெரும் படையொடு மும்முறை வலங்கொண் ஒருசையும் உப்பி ஒருமையின் கணக்கி அரசர் பெருக்கு பாடம் பாசமுழங்கு கற்றத்து இருதிப் பிதக்சலோ சமையவர் சொரிதலின் முருகயூர் வுயிர்க்கும் முக்மவர் மாரியை. சால்வன மனச்தமும் சயர்தனை தேவரின் இங்சை விழைவ மையத வெய்திளை ஆழபுரி போயும் தேறினர்ச் சியம்பினை எழுசயம் விரித்த திருமத மார்பினை அதுபொருள் அதைர்தனை ஐம்பதம் அருவினை நான்குகின் முமே மூன் றுசின் கண்ணே இரண்டுரின் கவரி ஒன்றுதின் அசோகே ஒரு தன்மையை இருதிறத்தினை முக்குணத்தில் கால்கசையினை ஐம்பதத்தினை அரபி தவியை ஏழகத்திய மாதவத்தினை அரிமருவிய மணியணையின் வனச்சதிசொனி மண்டலத்தினை மாகெழு கழல் சேவலர் தோத்திய அதியங் குரிசில்கித்பாவுதும் தேறு சிவகதி சேர்சயாம் எனவே, வஞ்சிப்பா வினைத் திண்பசை விழச் செத்தவன் வனப் பங்கய மலர்த் தாளினை
