3
சாந்தியின் சிகரம்
இங்கு வந்திருந்தாள். தீன தயாளுவின் மூன்றாவது மகளை உனக்குக் கொடுக்க மிகவும் விரும்புவதாயும், அதை உடனே முடிக்க வேண்டும் என்றும் சொன்னார்கள். அதைத் தெரிவிப்பதற்காகத்தான் வந்தேன்…
என்று அந்தம்மாள் பேசிக் கொண்டிருக்கையில், ஸ்ரீதரன், “அம்மா நமஸ்காரம்!… எனக்கு அபாரமான வேலை இருக்கிறது. நான் போய் வருகிறேன்” என்று வரட்டுச் சிரிப்புடன் கூறியவாறு ஓடி மறைந்தான். பெற்ற தாயாரின் அன்பு உள்ளத்தில் ஏமாற்றமென்கிற அம்பு பாய்ந்து வதைத்ததால், அவள் தம்பித்து நின்று விட்டாள்.
அதே சமயம், இந்தம்மாளின் சிறிய மகன் தாமோதரன் வெகு ஆத்திரத்துடன் அங்கு வந்து, “என்னம்மா சாதித்து விட்டாய்? நான் அப்போதே சொன்னேனே! அது சரியாகத்தானே போய் விட்டது! அண்ணாவாவது, நீ சொல்கிறபடி கேட்பதாவது? அவனுடைய ப்ரவர்த்தகமும், அவனுடைய நடத்தையும் உனக்கென்னம்மா தெரியும்?… “"ஏதோ, மகன் மகா புத்திசாலி, அதி சீக்கிரத்திலேயே, படித்து டாக்டராகி விட்டான்; புகழ் தேவதையும் வெகு விரைவில், அவனைக் கருணையுடன் கடாட்சித்து விட்டாள். இனி எத்தகைய குறைவுமில்லை. நிறைய பணம் சம்பாதிக்கிறான். எங்கு பார்த்தாலும், டாக்டர் ஸ்ரீதரன் நல்ல கைராசிக்காரர், அபாரமான சாமர்த்தியசாலி என்று பொதுமக்கள் கொண்டாடுகிறார்கள். இதை விட, வேறு என்ன வேண்டும்” என்று நீ எண்ணிப் பூரித்து, அதோடு நின்று விட்டாய்! என்னைப் பற்றி உனக்கு நினைப்பு ஏது? நான் உன் கண்ணிலேயே படவில்லை! அந்தத் தடியனுக்காக நான் விவாகமில்லாமல் எத்தனை நாளைக்கு தடிக் கட்டையாய் நிற்க வேண்டும் என்கிறாய்? அண்ணனுக்குக் கல்யாணமாகாமல், தம்பிக்கு ஆகக் கூடாதென்று எந்த மடையன் சொல்லி வைத்தானோ, தெரியவில்லையே! அம்மா! நான் பல தரம் சொல்லியாகி விட்டது; என் வார்த்தையை இனி நீ லக்ஷ்யம் செய்யவில்லை என்றால், கட்டாயம் என்
