பக்கம்:சித்தனி.pdf/36

போகச் சேமம் எகாம் பசும். உபடேல் சக்கனை ஈசாகச் சுரங்கங்கள் என்று அறிஞர்கள் கட்டுள்ளனர். பிரம்மத். லரப் பற்றித் தெரிய பாப கச, "தியம், ஞானம், அனந்தம், பிரம்மா" என்று விளக்கு- வதோடு, "பிரம்ம ரோப் நோவரம்". பிரம்மத்தைமதித்தால், பிரம்மமாகிறார் எம்மம் , கரகிறது. பிரம்மத்தைப் பற்றி, உபத்சகன் இல்வாழ தென் படுத்தியிருந்தும், மக்கருக்கு எடுத்துக் கறி இதப் புலபாக்காமல் மறைத்து சை மாறச் செய்யும் பூ மரகாம், மிகப் பழங்காலத்திலயே புனையப்பட்டுள்ளன. மாதிரிக்கு ஒரு கதை இங்கு எடுத்துக் கறப்படுகிறது. பழங்காலத்தில், கால்பட்டினத்து 'சத்குரனசரஸ்வதி' என்ற பெயரோடு மகப் பெரிய பண்டிதர் ஒருவர் இருந்தார். அவர் தம் ஏழ்மையைப் பற்றியோ, இயலாமை காராமாக வீட்டில் ஏற்படும் இயலாமையைப் பற்றியோ சலியும் சிந்திக்காமல் சதா சர்வ காலமும் நல்ல ஏ ல்களில் படியும், தராமிச்சியும் மேலும் முத தா ல்களை இயற்றும் நேரத்தைக் கழிக்க வந்தார். ஒரு நாள், அவர் பகவத் கீரைக்கு பக்கமாக அர்த்தம் எழுத வேண்டுமென்று உமல்படுத் திக் கொண்டு, ஒய்வொரு நாளும் வெகறைப் போக எழும். ரேபிய எந்திரங்களுக்கு வியாக்கி யாகத்தை எழுதத் தொடங்கினார். இவ்வாறு தாத்பர்யம் எழுதி கொண்டு வரும்கால், ஒன்பதாம் அத்தியாயம், இருபத்திரம் - டாக சுலோகத்தில் வரும் 'யோகச் சேமம் எகாம் பாம் ! என்று இருப்பது, அவருக்குச் சரி, எர படவிலலல. சுலோகத்தில் கடைசி பதமாக "கொம் பகம்" என்பதன் பொருள் சுமந்து கொண்டு வந்து கொடுப்பேன்" என்று கூ ரிக்கிறது. சென்ற காலத்திருந்த இறையவரைப் பகளால் எந்த ஒரு பக்தன் வீட்டிற்கும் அவனுக்குத் தென்படும் படியாக எந்தப் பொருளையும் சுமந்து கொண்டு வந்து கொடுக்கலேபில்லை. அப்படிக் கொடுப்பாராம் மறைமுகமாகச் சாள். கொடுப்பார்' என்ற என் அந்தச் சுலோகத்தின் கடைய பதத்தில் இருக்கும் "வகா' என்றும் இராடு எழுச்சக்க அடிக்க வீட்டு தசா (ரகசியமாகக் கொடுப்பது) 'ரா' என்ற எழுத்துக்களை எழுப்பார். அதே நேரத்து பொழுது உடதக் காயாக வழக்கம் போல எப- தக அலா கா நா செய்றார். 1 20, பட்டிம் ம த தாம படி, 14 பெப்பரம்: அயலயா.. பருப்பே எம் ஒயலையே நான் இல் எங்க செம்ல! எரே எகிபயாடி மாவில் உட்கார்ந்திருந்தால் அப்போது, அவர்ககுடைய வீட்டிற்கு முக்கால் சுமார் எட்டே வயசில, ஒரு கால், தம் தலைப் மேல் ஒரு மடல் அன்ன வீட்டிலில்லாத எல்லாப் பொருட்களையும் போட்டியாக பத்து சுமந்த வாடி அச்ச 'கொன்டு வந்து நின்றான். அவனை புமா சரஸ்வதிகை மனைவி பார்த்ததும், 'குழந்தாய், நீ எல் ஐக்கிறாம்? 2:கே என்ன நேர்ந்ய? பாரா உன்னை அடித்தார். என்று பரிவோடு கேட்டாள். அப்போம். அந்தச் சான், "இன்று டாக்குடைய ஐயர், கடைசி பி உந்தப் பொருட்களையெல்லாம் வாங்க கடை அடுக்கி எக்சடைய தலை மேலே கொன்! காரார், 'நாம் இதனைக் கொடு போக மாட்டேரி எர மரத்யம எ கல் மேல் ஓரி இரண்டு அறை அறைந்தார் ! என்று அழுது கொன்டே கறினோம், இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டு அந்த இல்லத்தரசி மிகவும் மனம் வருந்தினான். அந்த சிறளாக கன்னத்தில் மேல் ரொகன்க அடையாளங்கள் படிக்க புடைத்திருப்பதைக் காடாள். அடடா, பாகம். இப்படியா இளங்குழந்தையை அடிபிய; அவர் வரட்டும். அந்தப் நான் மிகவும் கடிக்கிறேன். அவர் விதிரையைக் கற்றும், புத்தியில்லாவராகவுள்ளார். எழுதி நீ, வீட்டிற்குச் செல் என்ற அந்தக் கடையிலிருந்த ஒரு வெல்லக் கட்டியை எடுக்கக் கொடுப் பரிவோடு அடுப்பி வைத்தாள். பண்டிதர் யாதன சரஸ்வதி, கங்கை குளித்து உடலையும், உடையையும் மட்டும் தா | செய்து கொண்டு தன் வீட்டிற்கு வந்து சேர்த்தார். அப்போது, இல்லத்தரசி எழுந்து அவரும் புழுதி படிந்த பாதங்களைத் ஏ ய்மையாக்கச் செம்பில் தளிர் கொடு வந்து கொடுத்தவாறு