97
வெண்மேகம், வெண்ணீறு அணிந்த சிவபெருமானாகவும், கார்மேகம் கருநீல வண்ணனாகவும் தெரிகின்றது கம்பருக்கு.
"நீற னிந்த கடவுள் நிறத் தவன்
ஆற ணரிந்து சென்று ஆர்கனி மேய்ந்துஅகில்
சேற ணிக்க முலைக் கரு மங்கைதன்
வீற ணிந்தவன் மேனியின் மீண்டவே"[1]
என்கிறார் கம்பர்.
இந்தியரின் தலையாய கொள்கைககளில் ஒன்றுதான் சகிப்புத் தன்மை; சமரசம் அச் சமசரக் கொள்கையையே கம்பர், மேற்கூறிய பாடலில் பாடியிருக்கிறார். சைவ வைணவ சமரசத்தை வற்புறுத்துவதாக அமைந்திருப்பது அப்பாடல்; இஸ்லாமியரின் தலையாய கொள்கைகளில் ஒன்று கொடை; கொடுத்து வாழும் வாழ்வு. முகம்மது நபி அவர்களால் வற்புறுத்தப்பட்டது; சீதக்காதி மரைக்காயர், அபுல்காசிம் மரைக்காயர்-இவ்விரு வள்ளல்களின் கொடையால் உருப்பெற்றதே இச் சீறா-காவியம். கொடையாளன் புகழ், சகமெலாம் பரந்து, விசும்பின் அண்ட முகடுற நிறைவது போல் வெண்மேகங்கள், கடல் நீரை உண்டு கருமேகங்களாய் வானிடைக் குழுமின என்கிறார் உமறுப் புலவர்; அவர் பாடிய கவி வருமாறு:
"தருங்கொடை நயினார் கீர்த்தி சகமெலாம் பரந்துமிஞ்சி
நெருங்கியே விசும்பி லண்ட முகடுற நிறைந்த வேபோல்
இருங்கணி வெள்ளை மேகம் இரைபசுங் கடல்வீழ்ந் துண்டேன்
கருங்கடல் எழுந்த தென்னக் ககனிடை செழுந்து
மீண்ட" [2]
7
