பக்கம்:சொர்க்கவாசல், நாடகம், 1954.pdf/127

இப்பக்கம் சரிபார்க்கப்பட்டது.

124

மதி: மட்டற்ற மகிழ்ச்சி. மக்களாட்சியிலே உழைப்பவரே உயர்ந்தோர். உலுத்தருக்கு இடமில்லை. உடமை எனக்கே என்று கொக்கரிக்கும் கொலுப் பொம்மைகளுக்கு இடமில்லை. மக்களுக்கே நாடு சொந்தம். சக்திக்கேற்ற உழைப்பு, தேவைக்கேற்ற வசதி. அறிவு பரப்புவோம். அற நெறியை மறவோம்.

(இருபோர் வீரர்கள் மடாதிபதியையும் மாசிலாமணியையும் இழுத்து வருகிறார்கள்)

மதி: மகானுபாவர்கள் வந்திருக்கிறார்கள்.

மக்கள்: அடித்துவிரட்டுங்கள் இவர்களை.

மதி: வேண்டாம். இவர்கள் தாராளமாக உலவ அனுமதியுங்கள் இவர்கள், மக்கள் மதிபெற்றனர் என்பதை எடுத்துக் காட்டும் திருத்தூதர்களாக இருக்கட்டும். பாடுபட்டுப் பிழைக்கட்டும் - பஞ்சை பராரிகளைப் பார்க்கட்டும். பசி பட்டினி இன்னது என்று தெரியட்டும், இவர்களின் கபட வேடத்தை நம்பி மோசம் போகாதீர்கள், இனி ஒரு விதி செய்வோம்; அதை எந்த நாளும் காப்போம்..அன்பே கடவுள். அறநெறியே அபிஷேகம். தூய உள்ளமே கோயில். மக்கள் பணியே பூஜை. அதற்காக வாழ்வோம்.

(மடாதிபதியும் மாசியும் வெளியேறுகிறார்கள்)

மக்கள்: மக்களாட்சி வாழ்!

(மதிவாணன் கொடியேற்றுவிக்கிறான்)

மதிவாணனும், நாட்டுமக்களும்


வாழிய மாநிலம் வாழியவே — தமிழ்
மாண்பெழில் நூன்முறை வாழியவே.
(வாழி)
வளமது நீள்மக்களாட்சியுமே—மதி
வாணர்கள் மாட்சியுமே—அது
வாரிதிபோல் உயர்வான சுடர் போல்
நீடுழி காலம் வாழியவே
(வாழி)


ப்ரீ பிரிண்டர்ஸ், சென்னை 1.