பக்கம்:தமிழ் நாடக வரலாறும் சங்கரதாச சுவாமிகளும்.pdf/111

94⁠அ.ச. ஞானசம்பந்தன்

---

நார: அது என்னவோ எனக்குச் சொல்ல மனம்

பிடிக்கவில்லை. ஒருவேளை கேள்விப்பட்டது

தவறுதலாயிருந்தால்?

ஆதி: தவறுதலாயிருந்தால் இருந்துவிட்டுப் போகிறது.

நார: பாதகமில்லையே? -

ஆதி: இல்லை சுவாமி.

நார: ஆனால், கேள்.

ஆதி: சொல்லுங்கள் சுவாமி.

நார: நான் இப்படிச் சுற்றிக் கொண்டு வரும்போது

லங்காபுரம் போயிருந்தேன்.

ஆதி: சுவாமி! தாங்கள் லங்காபுரம் போனதும்,

மங்காபுரம் போனதும் நான் கேட்கவில்லை.

என் புதல்வியைப் பற்றிய சமாசாரந்தான் கேட் கிறேன்.

அதைச் சொல்லுங்கள்.

நார: அதைத்தானே சொல்ல நினைத்தேன். அதற்குள்

பதறுகிறாயே?

ஆதி: இப்பொழுது சொல்ல நினப்பதுதானோ?

இன்னும் நினைத்தாகவில்லையோ? அதற்குள்ளே

சொல்லப் புகுந்தது? லங்காபுரம்

போனது கிளைக்கதையாக்கும் சுவாமி! விருதா

நேரம் போக்கவேண்டாம். அங்கு போனது,

இங்கு போனது என்ற உபாக்யானங்களெல்லாம்

எனக்குத் தேவையில்லை. என் புதல்வியைப்

பற்றிய சமாசாரம்-சொல்லுங்கள்.

நார: சரி, சரி. நீ மிகு ஆத்திரமுடையவனாக

இருக்கிறாய். போதும், போதும், (போக

எத்தனிக்கிறார்)