488 வி. கோ, சூரியகாராயண சாஸ்திரியாரியற்நிய .. [இரண்டாம்
அடிப்புதா சாலுப்ணிக்குத் தான். அகவே அவர்கள் ஒரு மணிக்கு அர்த 'ரயில்மணிச் சத்சங்கேட்டனு பொய்த் தோத்தமாயிற்று, பள்னிக்கூடல் களில் அடிக்கும் கரணுக்கர்சா ஆக்கு மணியடிப் ப கற், குழூன் மணியடி திததாகக் காதில் பவேலும் ஐசைவெளித் சோத்றக்கான், ன இனி கூக்கிற் புலப்ப$ம் வெளித்தோ ற்றத்தை காற்ற வெளித்தோத்
ற்ம் என்ன அஜைக்கலர!க். இசற்கு உசாரணமாக எம ஊரில் சடக்கு விஷய மொன்றைக் கூறுவோம். ஒருசாட்காலையில் பத்தமனணிக்கு ஒருவர் தாம் கள்சேரிக்குப் போரும்போது தமது மனைவியானலள் ல்கள் கச்சேரிமி விருத வரும்போல பூக்கடைக்குப்போய் எலாக்கு நல்ல செர் தாழம்பூவாய்ப் பமர்தீது இரண்டு வாங்கீக்கொண்டு வாருங்கள்” என்று வேண்டிய வேண்டு கோளுச்ணெங்கு (அட்டம் வாக்கவெருன்"! என்றார். பிற்கு கச்சேரியி னின் அம்வறும்பே து மற்றொரு கனவானோி வேறு விஷயமாகப் போய்லிட் வரி. இவர் அவ்விஷபற்ை நடி ததுக்கெரண்டு வீடிவர இசாஜ்திரி எட்டு மணியாய்விட்டது. : அவர் வீட்டுக்குவரும் வுதியெல்லாம் “ஐயோ! தாழம்பூ வரக்க மறர்துபோய் எல்சேயோ சுத்றிலிட்ே இப்படி வெறுங்கசையாய் வீட் க்ராப் போகுஜேமே? என்ன சொல்லுவாளோ? தெரியவில்லை” என்று கிளைத்துச் கொண்டுவர்தார். விட்டுக்குச் சமீபமாக வரவும்தாழம்பூவாசனை
- கமகமவென்று வீசின தபோல் அவருக்குத் தோன் தியபடியால் வெரு தர்
மாய் உள்ளே சென்று தம் மனைவியைப் பார்த்துத் தோழம்பூஸ்காரளே வழியிற்கண்டு ஈம்விட்டு அடையாளஞ்சொல்லி இக்கே : யலுப்பினேனே | அவன் .வச்தானா? தாழம்பூவாங்கொ!"* என்று தாம் பூறர்து போனஷதச் சொல்லாமல் கேட்டார். ., இவர் விட்டிற்குள்ளே”் அழையும்போது தாழம் பூவே நினைவா மிருந்த அவர் மனைவிக்கும் இவர் அழைச்த மாத்திரையில் தாதும்பூ வாசனையடிப்பதாசுற், தோன்றினஇஞலே தன்னுடைய கணவர் தோழம்புவாக்டு வர்.அலிட்டு இப்படிப் பேசுகராசென்பது அவளுடைய எண் ணம், அசையால் அவர்கேட்ட கேள்விக்கு ௮வர் மனைவி தா மம்பூச்சாரன் வரவுமில்லை நான் லாங்கவுமில்லை” . என்று வெரு சாவதானமரய் பல் ,சொன்னாள். அப்படி. அவள் சொல்லியது உண்மையாயிருக்தும் அவர் னம் சமாகானப்படாமல் தம்முடைய மனைவி தா ழும்பூ வாவ்வைத்து விட்டு இல்லையென்று சொல் ஓகிறதாக நினைத்துக்கொண்டு £சரி அதெல்லா ,கிருக்கட்டும். இந்த அறைக்குள் இருக்கெ தாழம்பூவையெடு சல்ல தாழம் பூவா?'. என்று பார்ப்போம்!” என்றுகேட்டார். அதற்கவள்: மடிப்பிலே வை, த௫க்கொண்டு ஏன் இச்சு மா இரியாக விளையாகேதிர்கள் ? நர்ழினச யாய்விட்ட போலும், பாதகமில்லை கொடுங்கள்!” என்று. கையை நீட்டினாள். ஜயர் இவள் பூவை வரம் "வைத்துக்கொண்டு சரம் வாவ்வொ' மறந்துவிட. தத்கல் சேலி பண்ணுறன். என்று, எண்ணிக்கொண்டு. எந்த அறைக்குள் பூ.இருக்றெதாக சிளைத்தாசோ அர்த. அன்றயில். போய்ப்பார்த் த்தார். ங்கு
