பக்கம்:தரும தீபிகை 2.pdf/339

730 த ரும தி பி ைக. ஆகின்றது. அங்கப் பாவனையை இழந்து விடின் அது பாழான பாவ வாழ்வாய்ப் பழிபட்டு அழிகின்றது. பறங்து கிரிந்து பாடு படுவதெல்லாம் இன்பத்தை காடியே ; அந்த இன்பம் பொறி நுகர்வான கே.க பேசகத்தின் அளவாய் கின்று விடின் அது இளிவாய் ஈனமுறுகின்றது. ஊன உடலைப் பேணுவதோடு கில்லாமல் உயிாையும் புனிதமாகப் பேணிவரின் அது ஞான சீலமாய் கலம் பல கருகின்றது. ஆன்மா ன ன்.றம் அறிவான க்கமானது; அகனே மறந்து உலகச் சுழவில் பறந்து உழல்வது படுகேடாய் முடிகின்றது. அங் வனம் அலைந்து படாமல் அறிவோடு அமைதியாய் அமர்ந்த பொழுது அமுக போகம் விளைங்து வருகின்றது. மனம் அடங்கி ஆன்மாவை நோக்கினவனே முனிவர் திர உயர்ந்து அரிய மேன்மைகளை அடைந்து மகிழ்கின்றனர். வாக்கு ங்களுக்கு எட்டாக ஆனங்க கிலேயை அக கோக்குடையார் הד:5 חו எளிகே அடைந்து கொள்கின்றனர். 'போக்கும் வரவும் இரவும் பகலும் புறம்பும் உள்ளும் வாக்கும வடிவும் முடிவும் இல் லாகொன்று வந்துவந்து தாக்கும் மைேலயம் கானே தரும்எஃனத் தன்வசத்தே ஆக்கும் அறுமுகவா! சொல்லொனது இந்த ஆனந்தமே..? (கந்தர் அலங்கா ாம், 73) தனது மனம் இலயமாய் அமைதியுற்ற பொழுது பெற்ற போானங்க கிலையை அருணகிரிநாதர் இவ்வாறு உரைத்திருக்கிரு.ர். அமைதியான மனம் ஆன்மாவைக் கோய்சின் ைது; கோயவே הד"ץ து ப 15 பொறி புலன்களின் வெறிகளை அடக் கி உலக அலமால்களே பரின்பம் கேரே டாப்கின்ற து அறவே வெறுத்து மை புழைகளிலும் காடுகளிலும் டி ரிவர்கள் தனியே போய் இருப் து எ சு க்கு? போகப் .ொககள் யாதும் இல்லாக கனி யிடக்கில் போயெர் : கனே அனுபவித்து இனிமை யாய் இருக்கின்றனர்: உயர்ந்த அாச செல்வங்களையும் உதறி க் தள்ளி விட்டுப் புத்தர் முகவிய பெரியோர்கள் அடவியில் ஒதுங்கி எகனே நாடிக் தனியே இருந்தார்கள்? அந்த நிலைகளைச் சிக்கனை செய்து நோக்கின் சித் க சக்கியின் ககதவ கையும், அ கல்ை விளேகின்ற கலன்களையும் உய் ககனர்க்க கொள்ளலாம். до பு தது. அதி