பக்கம்:தரும தீபிகை 6.pdf/148

81. வீ ர ம் 207b கடமையை ஒவ்வொருவரும் ஒர்ந்து செய்து வங்கால் அந்த மனித சமுதாயம் மருவியுள்ள நாடு பெரு மகிமையுடையதாய்ப் பெருகி விளங்கும். உள்ளப் பண்பாடும் உணர்ச்சியும் உடைய வர் உரிய கடமைகளைத் தாமாகவே உவந்து. செய்கின்ருர். ஆடவர் போலவே மகளிரும் உரிமையோடு கருதிச் செய்ய் அரியக கடன் என வந்த வாழ்வின் கிலேமையைத் துல்க்கியது. சன்ஆறு புறந்தருதல் என்தலைக் கடனே - சான்ருேன் ஆக்குதல் தந்தைக்குக் கடன்ே: - . . . வேல்வடித்துக் கொடுத்தல் கொல்லற்குக் கட்னே, கன்னடை நல்கல் வேந்தற்குக் கடனே; ஒளிஅறுவாள் அருஞ்சம முருக்கிக் - ** களிஅ எறிந்து பெயர்தல் காளைக்குக் கடனே. (புறம், 812) வீரக் குடியில் பிறந்த ஒரு தாய் இவ்வாறு கூறியிருக்கிருள்: உரிய கடப்பாடுகளைக் காட்டி வந்துள்ள இப் பாட்டு அரிய பல உண்மைகளை உணர்த்தி நிற்கிறது. அந்தக் காலத்து லேகளும் அரசு முறைகளும் மக்களுடைய உறுதி ஊக்கங் களும் இதல்ை அறிய வந்தன. இந்தக் காலத்துக் காப்மார் இப் டி விரப்பாடுகளை ஆர்வத்தோடு கூற மாட்டார். என் பிள்ளை ால்ல உத்தியோகம் பார்த்து எங்களுக்குச் சோறு பேர்ட் வேண்டும் என்றே கூற நேர்வர். காலநிலை வாழ்க்கை வகையை ாைக்து காட்டி நாட்டின் தகைமையை விளக்குகின்றது. குடிகளிடம் பேரன்பு புரிந்து அவரை அர்சன் நன்கு ஆக் க் து வங்கமையால் போரில் அவனுக்கு உதவியாகக் கம் ஆடு 'கிரை யும் அவர் உவந்து வழங்க நேர்ந்தார். கேச வுணர்ச்சி இராச விசுவாசம் மான விரம் இந் நாட்டு மக்களிடம், மருவி பருந்துள்ளநிலைகளைப் பழம்பாட்டுகள் நேரே காட்டிகிற்கின்றன. ஒரு வீர மகன் போரில் மூண்டு பொருது மாண்டு போ ன்ை. அவனுடைய உடல் முழுதும் பாணங்கள் ஊடுருவி நின் ான; கலை வாளால் துணிபட்டுப் போயது; வாப் கண், மூக்கு - ங்கும். அம்புகள் தங்கின. அந்த நிலையில் மடிந்து கிடந்த கனே அவன் காப் வந்து கண்டாள் "ஐயோ மகனே! அடிை ாளம் தெரிய வில்லையே' என்று அழுது மறுகினள். அந்த புன்னே கூறிய இன்னல் உரைகளை அயலே காண வருகிருேம்.