பக்கம்:தரும தீபிகை 6.pdf/207

21:30 த ரும தீ பி. கை மனிதன் அடைகின்ற மகிமைகள் யாவும் மனத்தின் தகைமையுள் மேவியுள்ளன. மனமே சாட்சியாக எவன் ஒழுகி வருகிருனே அவன் மகானப் வெளியே கெரிய வருகிருன். நெஞ்சம் கரியாய் வந்தது நீசங்கள் எல்லாம் கரியாய் வெந்தன என்ருர் ஒரு பெரியவர். கரி = சாட்சி. அறிகசியும் எரிகரியும் ஒருங்கேதெரியவந்தன.புனிதமனம் அதிசயநிலைகளை அருளுகிறது. தன் உள்ளத்தின் எதிரே ஒருவன் வாழ்க்கையை நடத்த நேர்ந்தபோது கள்ளம் கபடு வஞ்சனே பொய் முதலிய சேங்கள் யாவும் நாசமாய்ப் போகின்றன; போகவே அவன் சக்திய வான் நீதிமான் செவ்வியோன் செம்மையாளன் எனச் சிறந்து திகழ்கிருன். 'மனமது செம்மையானல் மந்திரம் செபிக்க வேண்டாம்' என்றது அதனல் எல்லா நன்மைகளும் எளிதே உளவாதல் கருதி. சால்புடையவர் சான்ருேர் என கின்ருர்; மனச்சான்றுடையவர் முனிவர் என முதன்மையாய் வந்தார். இத்தகைய புனிதர் எதிரே சட்டம் ஒழுங்கு நீதி என்பன எல்லாம் இனமாய் வந்து தலைவனங்கி கிற்கும். கள்ளம் கரவு கள் இன்றி உள்ளம் செம்மையாய் மருவிய பொழுது அங்கே பேரின்ப வெள்ளம் பெருகி வரும். அத்தகைய மனித இனம் வாழுகின்ற நாடு எத்தகைய மகிமை யுடையதாம்? எவ்வளவு உத் தமநிலையமாய் ஒளிபெறும்? இதனை ஈண்டு உய்த்த உணரவேண்டும். உள்ளத்தில் கள்ளம், வாயில்பொப், செயலில் கரவு ஆகிய இப் புலைகளையே மக்கள் நிலையாகக் கழுவி நெடிது களித்துத் திரி கின்ருர்; புலையான இந்தப் பொல்லாக மாக்கள் உள்ள நாடு கல்ல காடு ஆகுமா? கொடிய சுடு காட்டினும் இழிவான பழி காடே யாம். பிறக்கநாடு பெருகீசமடையப் பிழைகள் பெருகின. க குட்டகோப், பெருவியாதி யுடைய உருவங்களைத் தொடக் கூடாது; தொட்டால் ஒட்டுவார் ஒட்டியாப்ப் பற்றிக் கொள் ளும் என்று பலர் அஞ்சுகின்றனர். அக்க கோயரை விட நெஞ் சம் யேரான இந்த வஞ்சகப் பாவிகள் மிகவும் அஞ்சத் தக்கவர். குட்ட கோயர் சேர்க்கையால் உடல் மட்டும் கெடும்; கெட்ட தீயர் தொடர்பால் உள்ளம் கெட்டு உணர்வு பாழாய் உயிர் காசமாம். ஆகவே அங்க நீசத் தொடர்பு எவ்வளவு அழிதுயரம்! எத்தனே பழிகேடுகள்! என்பது இங்கே எளிது தெளிவாம்.