82. கொடை 2089 தன்.ம்ம் நிலை யில்லாக இவ் வுலகத்தில் என்றும் நிலையாய் கிலேத்து நிற்பது புகழே. அது அரிய செயல்களாலும் பெரிய இயல்புகளாலும் உரியதாய் வருகிறது. கல்வி சீலம் ஞானம் வ' ம் முதலியவற்ருல் புகழை அடையலாம் ஆயினும் கொடை ால் அடைவதே உயர்தரம் உடைய காப் ஒளி வீசி எழுகிறது. "புரிகின்ற கொடைவழியே புகழ்வெளியாய் எவ்வழியும் விரிகின்ற ஒளிவிசி வியனேடு விளங்குமால்.” புகழ் விளையும் வழியை இது தெளிவாக விளக்கியுள்ளது. ஈவார்மேல் கிற்கும் புகழ். (குறள், 282) என்ருர் தேவர். எளியவர்க்கு அளிசெப்து உதவும் ஈகையாளரிடமே புகழ் :ளிசெய்து ஓங்கி நிற்கும் என்ற கல்ை கொடைக்கும் புகழுக் கம் உள்ள உறவுரிமை புலனப் கின்றது. புகழின் காயாயுள்ள இக்ககைய கொடையை புடையவரே எத்தகைய நிலையிலும் |ஃலபெற்ற கீர்த்தியாளராப் உலகில் நிலவி நிற்கின்ருர், ஆய் என்பவன் குறுநில மன்னன்; பாண்டி காட்டின் கென் பகுதியில் இருந்தவன்; சிறந்த கொடையாளி; இவனது ாகைநிலையை வியந்து அக்காலத்திலிருந்த சங்கப் புலவர் பலரும் புகழ்ந்திருக்கின் றனர். அவருள் ஏணிச்சேரி முடமோசியார் என் வர் இவனே நேரே காண வந்தார்; கண்டார்; வந்தவர் எவரை பும் உவந்து உபசரித்து இவன் உதவிபுரிகிற நிலைமையையும் நீர் ா யையும் நோக்கி நெஞ்சம் மகிழ்ந்தார். காய் அன்பு புரிகிற டியே! நீ உலக சோதியாய் விளங்குவாய்!” என்று இவனே விகழந்து புகழ்ந்தார். அப்பொழுது வானத்தை அண்ணுக்து 1.1.ா க்இ ச் சூரியனைப் பார்த்து இச் சிரியனை வார்த்து ஒருபாட்டுப் பாடினர். அதன் ஒரு பகுதி அயலே வருகிறது. விருந்திறை நல்கும் நாடன் எங்கோன் கழல்தொடி ஆஅய் அண்டிரன் போல வண்மையும் உடையையோ ஞாயிறு! கொன் விளங் குதியால் விசும்பி ேைன.” (மோசியார்) "ஒ சூரியா! நீ உயர்ந்த ஆகாயத்தில் வினே ஒளிவிசி உலா புகின்ருயே அன்றி எங்கள் ஆயைப்போல் காயன் போடு விருங்
- னரைப் புரங்கருளி வருக்தி வக் கவர்க்கு எதையும் வாரிக்கொ
262
