24. சிந்தனை
---------------
வீட்டி விருந்ததாம் வெள்ளிச்செம் பொன்றதிலே இட்ல்டி விருந்ததாம் அக ஈட்டிர் நேரம் கழிவதுபோல் நீங்கிற் றெனவி ருந்திப் பாால் கழவோர் . பலர்
உள்ளத்தில் உன்மை யொளிரு முயtலுட்டாப் பள்ளி படிப்பு பணிப்படிப்பாய்த் - தெள்ளும் கலையறிவு காட்டாது காசறிவே காட்டின் தலையறிவு கூட்டா தகம் ! -
சிட்டுக் குருவிதலைத் தேங்காய்க் சுமை யெனவே பட்டம் பதவிப் படிப்பிதுகான் - எட்டுனையும் தி ய்மையுறா துள்ளம், தொடர்ந்து வாய்மையுறா தெள்ளும், வகைத்து !
தேசுக்காய் வாழ்ந்து திகழுவது தேராது காசுக்காய் வாழ்ந்து கழிகின்றார் . - மாசுக்காய்த் தாழ்கின்றார் , தாழ்வால் தமைவெறுத்துத் தாசராம் வாழ்கின்றார் , வாழ்வை வதைத்து !
"ஆணொ பெண் வென்ற அழகுச் சிலைகட்குப் பூவொருபூ வொன்றப் புனைவிக்கப் பேணிடவே மக்கட்குக் காட்டி மதிம்யக்கி மாயிக்கின்றார் , துக்கத்தை கூட்டிக் தொடர்ந்து :
காசிக்குள் வாழ்ந்தும் கலிங்க வில்லை யென வாசிக்க வாய்த்தும், வகையறிந்து - நேசிக்காரிப் பாசுரங்கள் நம்மைப் பணித்தது.கார் . பக்தியெனப் பூசுரர்கள் தம்மைப் புனைந்து .
வாய்வார்த்தை வைாம்மை வைக்காது வாழுகிற பேய்வாtத்தை பேணிப் பிழைத்தவராய்த் - தாய்வார்த்தை தட்டித் தருக்கித் தருமாறி தாழ்ந்தோம்நாம் நட்டம் பெருக்கி நலிந்து .
"ஆலா யமகா யகன்றகழ்ந் தாராய்ந்து ஆா லம் துவதும்சொல் நோலாகார் . - மாலாகிச் சொத்துக்கச் சாமிகதைச் சொல்நோற்றல் சோகத்தின் விக்இசகத் தென்னும் விதி:
'அருமைக் குரியதொன் றாத்மாவஃ கன்றி ஒருமைக் குரியதொன் றில்லை . . இருமைக்கும் போதும், புவிமலாப் போது 'மென வேதாந்த நாதம் நவிலும், நலம் 1 --
மனமயமாய் மன்னும் மனிதனையும் மன்மேல் , புனித ைென வுன்னிப் புகழ்தற் - கினிய உற்வாயு முள்ளத்ளத் த்ொன்றியு மொன்றா
உடலெவின மாகா கயிரெனி மாகா திடலுயிர் மற் றன்றெணி மாகாக் - கடலாய்ப் பரந்தமனப் பொற்பே பரம்பொருாைய்ப் பாரில் நிரந்தரமாய் நிற்கும் நிலை :
உருவவழி பாட்டுக்கு மொப்பாதங் கோரும் அருவவழி பாட்டுக்கு மொப்பா தொருவியொளி ராதி மாவே தானென் றறிந்த மர னாகத்தான் சாக்மீக ாைனால், சரி:
