பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 2.pdf/248

15. பிறனில் விழையாமை 647 தொட்ட கை முதலில் கண்டமாய க; பின்பு கலை சிக்தி விழுக் ாக, அப் புலைமகன் முண்டாப் விழ்ந்து பொன்றி ஒழிக்கான், கசக்தியை கினேந்த நெஞ்சைக் குறித்துரை நாவைத் தொட்ட rை,ள்,கினைப் பார்த்த கண்ணேக் காத்தனகோடி என்றென்று காைAதுாைத்து அவற்றுக்கெல்லாம் உறுமுறை கண்டம் செய்து சி க்திகனத் தடிந்து விட்டித் திருவுரு மறைந்து கின்ருன். கிகழ்ச் தள்ள கிலைகளை வியக்க காண்கின்ருேம். கன்னை பல்லவன் என்று நம்பிய குருவின் இல்லை சேமாய் கினைந்தவன் விாைக்க காசமசச் செத்தான். இவன் அழிக்க ஒழிக்கதை அறிக்க அனைவரும் மகிழ்க்கார். தெளிந்தார் இல்லில் கீமை புரிக்கவர் விசைங்க விளிங் து ஒழிவர், விளியாக பழி அவ ை க் கழுவி நிற்கும் என்பதை உலகம் இவன் பால் கெளிக்க கின்றது. நம்பினர் தம்மனையை நச்சினர் நாசமாய்க் கும்பிவீழ்ந் தாழ்வர் குலைந்து. நீசம் புரிந்து காசமாக சகே. 1' என்னே அகலிகையால் இந்திரனும் தன்பெருமை கொன்னே இழந்தான் குமரேசா-அன்னே எனேத்துணேயர் ஆயினும் என்னும் தினத்துணையும் தேரான் பிறனில் புகல். (ச) இ-ள். குமரேசா சிறந்த இந்தி லும் அகலிகையிடம் புகுந்து என் பழியாய் இழிந்து ஒழிக்கான்? எனின், எனத் தனையர் ஆயினும் என் ஆம் தினக்தனேயும் தோன் பிறன் இல் புகல் என்க. எவ்வளவு மேன்மைகளையுடையர் ஆயினும் சிறிகம் ஒர்ந்த உணராமல் பிறன் மனைவியை விரும்பிப் புகின் அவை யாவும் பாழாம். அயல் மனே புக கேரின் அழிவுகள் ஒருங்கே புகும். என என்பக அரிய வளங்களை எல்லாம் அளவு செய்து கெரிய வந்தது. தினை, சிறிய அளவுக்கு உவமையாய் கின்றது. கல்வி செல்வம் அறிவு ஆண்மை அழகு குடிப்பிறப்பு குணச்சிறப்பு அரசபதவி முகவிய உயர்கலங்கள் எல்லாம் ஒருங் கே அமைந்த ைவ்வழியும் பெருஞ்சீரோடு ஒருவன் பெருகி