பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 2.pdf/268

15 பிறனில் விழையாமை 667 கன்று சேர்பெரு மிகமும் உன் நாயகன் தனக்கும் பொன்றும் ஆகலின் போற்றுகின் மனத்தினில் என்ருன். [2] (விகாயகபுராணம்) கன்னே விழைந்த கழுவ விரைக்க அழகியை கோக்கி இக் குலமகன் இன்னவாறு இனியரீதிகக் கயமா உரைத் தள்ளான். "முறையே மனத்து கொண்ட உரிய மனேவியுடன் கூடினும் அ ைவிகாடி அளவே விளையும் வெறி மயலான சிறிய சுகமே. அயல் மாகை மருவினே பழியும் தக்கமும் எவ்வழியும் பெரு கும்; முடிவில் கொடிய நாக தன்பமே அடைய சேரும். ஆக லால் டமையான மையலோடு இந்த இழி ைேமயைச் செய்ய எண்ணுகே உன் மனத்தை அடக்கி ஒதுங்கிப் போ!' என்று இவ்வுக் சமன் இவ்வாறு உரைத்திருத்தலால் இவனுடைய நெறி நியமங்களையும் உறுதி ஒழுக்கங்கசேயும் உன் ளப்பண்பையும்ான்கு உணர்ந்து கொள்ளுகிருேம். கரும லேர்கள் பிறன்மனையான கயவார் என்பதை எவரும் இவர் பால் தெளிந்து மகிழ்ந்தனர். அறனுடையான் என்பான் அயர்ந்தும் கருதான் பிறனுடையாள் என்னும் பெயர். பிறன் மனைவியை எண்ணுதவன் பெரிய புண்ணியவான். 148 பண்டரக்கி வந்து பரிந்தும் இராமனேன் கொண்டகற்றி விட்டான் குமரேசா-கண்ட பிறன்மனே நோக்காத பேராண்மை சான்ருேர்க்கு கறைென்ருே ஆன்ற ஒழுக்கு. )هـ( இ- ள். குமரேசா குர்ப்பாகை விழைந்து வேண்டியும் இராமன் என் அவளே இகழ்ந்த விடுத்தான்? எனின், பிறன் மனே நோக்காத Cհւ յ ாண்மை சான்ருேர்க்கு அறன் فتة من ருே ஆன்ற ஒழுக்குன ன்க. பிறனுடைய மனையாக விரும்பிப் பாரrத பெரிய ஆண்மை அரிய மேலோர்க்குச் சிறந்த அறமும் கிறைந்த ஒழுக்கமும்.ஆம். ஒன்ருே? என்ற அ அரிய பல நன்மைகள் கெரிய வந்தது. அயல் மனேவியை கோக்காகவன் உயர் கருமவாளுப் ஒளி மிகப்பெற்று அ வ்வழியும் விழுமியகுப் கன்கு விளங்குகின்ருன்.