பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 2.pdf/312

16. பொறை யுடைமை 711 _ாக பரிட்சித்து மன்னன் இம் மாதவரைக் கண்டான். _மூடி மவுனியாய் யோக நிலையில் மன்னியிருக்க இவரை பாரம் வியக்க நோக்கிய அவன் முடிவில் கடித சோதிக்க _மும்தான். அங்கே இறந்த கிடக்க ஒரு பாம்பை வில்லால் _ அடுக் இவரது க (ԼՔ த் தி ல் இட்டுவிட்டு அகன்று _றன். அவ்வாறு அவன் போகவே சிலர் இம்முனிவர் மகனி _ர். நிகழ்ச் உள்ளதை உரைத் கார். சிருங்கி என்னும் பேரு _அவன் அரிய சித்தியும் பெரிய கவமும் உடையவன்; _ள் செயலே நினேன் து வெகுண்டான். என் தந்தையின் -ழுத்தில் பாம்பை மடுத்துப் போனவன் ஏழு நாளுள் நாகம் கடித் _சாகக்கடவன்’ என்று சபித்த விட்டுப் பிதாவிடம் வந்து _சமக உரைத்தான். அவ்வுரையைக் கேட்டு இவர் உள்ளம் - குங் திர்ை. பொறையை இழக்க பொல்லாங்கு புரிந்தனையே! _று மகனே நோக்கி இவர் மறுகி மொழிக் கார். அம்மொழிகள் _வ ஒளிகளாப்க் கணிக்க வந்தன. அயலே வருவன கானுக. மகன்மொழி கேட்டலும் மறுகி மாதவன் கல்னறிந்து இருகிலம் ஏழும் போற்றுறும் நகைமலி அரசனேச் சபிக்கத் தாழ்கிலா வகுளிமம் மெங்ஙனம் விளேக்கது? என்றனன். (1) கடம்புயத்து அரசனேச் சபித்தது அன்று ே _iய்துகொல் வெங்கலிக்கு அரசுகல்கினே மிடைம் திடு கருமத்தின் வேர்.அறுக்கனே தொடர்ந்திடு வெம்பழி துணிந்து செய்தனே. (2) _ன் னிடின் சிறுபிழை உஞற்றும் வேங்கனேப் பன்னினே சாபம் நீ பாலன் ஆகலான் அன்னிய பிழைபொறுத்து ஆடல் சொல்லுசீர்க் கன்னியக் துளவினேன் கடன் என்று ஒதினன். (3) ரிந்த&ன புரியினும் நின்று உதைப் பினும் சம்தனே வெகுள் கிலார் சிகாம் ருெழா வந்தனே புரிபவர் என்று மாமனம் சொந்தனன் பலப் பல துவன் விட் டான யோ. (4) முழுப்பெருங் காட்சியான் முனிவன் கன்மகன் கழைத்தவெம் முனிவினில் சபித்த அக்கிறம் அழற்படை மன்னனுக்கு அறியக் கூறென விழுத்தவன் ஒருவனே விடுத்திட்டான யொ, (பாகவதம்)