பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 3.pdf/101

900 திருக்குறட் குமரேச வெண்பா தன்மை முன்னிலே படர்க்கை ஆகியமூன்று இடங்களிலும்வரும். அதில் ஒருமை பன்மை என்ற பகுப்பு உண்டு; இதில் அப் பகுப்பு இல்லை. ஆகவே ஏவலுக்கும் வியக்கோளுக்கும் உள்ள வேறுபாடுகளேக் கூர்க் ஒர்க். கொள்க பயனுள்ள சொல்லா ளனே வியனுக் கருதுக அஃது இல்லாதவனே இளிவாக் கள்ளுக. எவனுடைய வாயிலிருக் பயனுடைய சொல் வருகிறதோ அவன் வியனுடைய மனிதன் ஆகிருன் பயன் என்றது எ.கா வது இனிய ஒரு சாரம் கோப்க் அன்னகை இந்த நயம் இல்லே யானுல் அது விணுன வெற்று ைபாப் இழித்து கழிகிறது. வறிதும் கொன்னும் விழலும் விதாவும் அல்லவை பயனில் சொல்லாகும்மே. (பிங்கலங்தை) பயனில் சொல் இன்னது 1 ன்பதைப் பின்கலமுனி வர் இங்கனம் குறித்திருக்கிருள். வறியசொல் பெரியபுலேயாப்ப்பிழையு கிைறது. விழிக்கு ஒளிபோல் மொழிக்குப் பயன் பயன் இல்லாத மொழி ஒளியில்லாக விழிபோல் இழிவாம். இழிமொழி பேசுப வனே மனிதன் என்று எண்ணுகே பின்னர் அவனே என்னமா எண்ணுவது? ஆடு, மாடு என்று கருதலாமா? அதற்கு அவன் வடிவம் இடம் தர து: ஆகவே அவனே ஒரு மனிதப் பகராகக் கருதிவிடலாம். சொல்லின் அனவே அவனே உள்ளி வருக செல்லுக்கு மணிபோலச் சொல்லுக்குப் பொருள். உள்ளே அரிசி இருக்தால் அது செல்லாம்; அரிசி இல்லாமல் உமி மாத்தி ாம் மேலே மூடி யிருப்ப சாவி, பகர் என்று சாவில் ஆகிறது; ஆகவே இளிவா இகழ்த்து அயலே கள்ளப்படுகிறது. சொல்லில் பயன் இல்யைானுல் அகனயுடைய மனிதன் நல்ல உயிரு ணர்ச்சி யில்லாமையால் வெறும் தோலால் போர்த்த பாவையாக எள்ளப் படுகிருன், படவே மக்கட் பதடி என சேர்க்கான். உள்ளீடு இல்லாக நெல் உமி பாம்; உள்ளே பயன் இல்லாத சொல்லனும் பதர்ஆம். உணர்வின் சாம் சபமா இல்லாமையால் மனிதன் பகர் என இழித்து பழியினையடைந்தான். சொல்லில் பதர்களேந்து சொல்முடிவு காணுதார் கெல்லில் பதர்போல கிம்பார் பராபாமே. (தாயுமானவர்) மாய மருள் நீக்கித் தூய பொருண்க் காணுதவர் தீய பதரே அன்று தாயுமானவர் இவ்வாறு ஆய்வோடு கூறியிருக்கிருர்,