பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 3.pdf/6

18 வெ ஃ க | ைம 805 ான்னும் அம் மாதவர் மன்னவனைக் கண்டதும் இனிது உபசரித் சான். அரசனேடு வந்தவர் யாவருக்கும் சிறந்த விருந்து புரிக் கான். அருமையான இனிய சுவை விருக்கை அருந்தி மகிழ்க்க இவன் பெரிதும் வியந்தான். யாதொரு பொருளும் இல்லாமல் கனியே வனத்திலுள்ள துறவி இத்தகைய அம்புக விருங்தை னப்படிச் செப்தார்? என்று அதிசயம் அடைந்த இவன் அம் முனிவரிடம் கிலேமையை கேரே வினவிஞன். யோக சித்திகளு டைய அவர் உண்மையை உரைத்தார்: "சிங்காமணி என்று ஒரு தெய்வ நிதியுளது; சீவ கருணையோடு சிந்தித்த எதையும் அது கரும்; அகன உரிமையோடு கருதினேன்; அது அமுக சுரபி மூலம் இக்க இனிய விருக் துக ைஉங்களுக்கு ஊட்டியருளியது” அன்று அக்க ஞானயோகி சயமா சவின்ருர், ஈவிலவே இவ ஊக்கு ஈசை விரிக்கது. ஒரு நாட்டில் உள்ள அரிய பொருள் ைதவும் அங்க காட்டை ஆளும் அரசனுக்கு உரியது; எல்லாம் கறக்ச காட்டில் ஒதுங்கியுள்ள கங்களுக்கு இவ்வளவு அதிசய கிகி வேண்டியதில்லை; என்னிடமே அக்க மணியைத் தக்தருளுங் என்று இம்மன்னன் கேட்டான். அம்மாதவர் புன்னகை கள்' புரிக்கார்: " அரசே! அது தாவுரியது அன்று; தெய்வீகமுடை யசு, தளய தவநிலையிலுள்ளவர்க்கே அது நேயமாப் அருள் புரியும்; அதனை விகழவது பெரிய பிழையாம்' என்று விளைவுகளை அவர் விளக்கி யுரைத் இவன் வெகுண்டு மீண்டான்; அரண் மனயை அடைக்கான் முனிவரிடமுள்ள மணியைக் கவர்ந்து வரும்படி சில படை வி. ர்களே அனுப்பினன். போனவர் யாவு ரும் முனிவர் வெகுளியால் மாண்டு மடிந்தனர். நீண்ட பழியும் அயரமும் அடைந்து இவன் கொத்து கவிக்கான். கொடிய ஆகை யால் செடிய நாசம் அடைக்கான் என்று யாவரும் இவை இகழ்ந்த பழித்தார். இவனது பழி யாண்டும் சீண்டு கின்றது. ஒர்பொருளே வெஃகியதால் உள்ள கிரு எல்லாம்போய்க் ாேழிந்து மன்கனன் நேர் செத்தானே-யாரெனினும் உள்ளம் கிரிக்கக்கால் உற்ற வளம் என்னும் வெள்ளம் கிரிக் து விழும். உலகம் இவ்வாறு எள்ளி இகழ இவன் இழிந்து ஒழிந்தான் ைெ கi வெறிய செயின் அஃகி அகன்ற அறிவாளனும் இ! ான் ன ன்பதை எவரும் தெளிய இவன் விளக்கி கின்ருன்.