864. திருக்குறட் குமரேச வெண்பா துன்னித் தந்து. (கலி, 110) கொண்டானின் துன் னிய கேளிர் பிறர் இல்லே. (நான்மணி, 56)
- மன்னர் துன்ன வந்தான். (இராமா, கைகேசி 1)
இவற்றுள் தன்னல் உணர்த்தி கிற்கும் பொருளை அறிக. குற்றமும் என்ற தில் உம்மை அது மறைக்கத் தக்கது, மறக்க வுரியது என்பதை மருமமா உணர்த்தி கின்றது. யாரும் அறியாமல் மறைக்க வுரியகைப் பலரும் கெரியப் பழிக்அப் பாப் புவது கொடிய பழியாம். ஆகவே அதனை ஒழிவது கலமாயது. உரிமையாப் உற்றவர் குற்றத்தைத் தாம்.ணுவது மிகவும் கொடுமையாம். அங்கத் தீமையைப் புறங்கூ லுவோர் பொருங்தி வருகலால் அவர் கொடிய யோாப் செடி ஒங்கி கிற்கின்ருர். துாற்றும் பெண்டிர் கூற்று எனத் தகும். (ஒளவையார்) தான் உரிமையா மனத்து கொண்ட கணவனேப் புறத்தே பழித்துத் தாற்றுபவள் கூற்.றுவனிலும் கொடியவள் என ஒளவையார் இவ்வாறு கூறியிருக்கிருர் பொல்லாக கொடு மைக்கு எல்லை தெரிய வங்தது புறக் கூற்ருளன் புகலத் தீயனே. உறவாப் அடுத்தவரைப் புறக்கே பழித்துப் பேசுவது புலையான சேம் ஆகலால் அதனை கிலேயாக உ டையவர் செடிய சேர் ஆகின்ருர் சேம் படியப் பேசுபவர் நாசமே யடைகிருர், பண்டின்னர் என்று தமரையும் தம்மையும் கொண்ட வகையால் குறை ரே நோக்கியக்கால் விண்டவரோடு ஒன்றிப் புறனுரைப்பின் அஃதாலன் வுண்ட இல் தியிடு மாறு. பழமொழி, 133) தன்னிய கல்லோரைக் குறிக்க தன்ஞரிடம் போப்த் தளற்ற வது உண்ட விட்டில் ைேய வைக்க கபோல் கொடிய மடமை யான ைேமயாம் என இது குறிக் களது. பாம்பு புவி முதலிய பொல்லாக பிராணிகளும் கம்மை அடுக்கப் பழகினவரிடம் ஆகரவு புரிந்து வருகின்றன. தன் பசல் அன்பாப் அடுக்கவசை இனிது பேன வுரிய மனிதன் அவ்வுரிமையை அறவே மறக்க புறத்தே அவனைப் பழிக் துக் கூறினல் அவன் படுபாகககுப்ப் பாழ்படுகின்ருன், பழிமொழியால் அழிதயர்களே விண்கின்றன
