பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 4.pdf/246

31. வெகுளாமை 1445 _மந்து பானையே கருதி அரிய யோகியாய் இவர் மருவி _ார். எவ்வுயிர்க்கும் இாங்கி யாண்டும் சாங்த சிலாாய் _ருெக்கமையால் சாந்தலிங்க சுவாமிகள் என்ற மாக்கள் _ மகிழ்ந்து போற்றி வந்தனர். தண்ணளி நிறைந்த இப் அவிய சிலர் சமாதியிலிருந்து வெளி வருங்கால் எவரை _றும் அவர் மெய்யுணர்வுடைய சாய உயதி யு.அவர். பாப _ளில் இழியாமல் சீவர்கள் யாவரும் உய்ய வேண்டும் என் _ _ணர்வு கலங்களை இவர் உரைத்து வங்கார். துருவாசர், விக பத்திரர் முதலிய பெரிய தவ முனிவர்களும் கோபத்தை _காமல் சாபத்தையிட்டுக் கவங்களை யிழக்குள்ளகை _ங். இவர் வருக்தி யுள்ளார். அருள் கனிந்த இவருடைய _%னகள் பொருள் பொதிக்க கவிகளாய் வந்துள்ளன. ாய்தவன் உறமற்று ஏ.வை.என் நோவது எனவுலகு உரைத்தலின் ஒரு தாம் செய்துள வினைக்குத் தக்கபேர் இறைவன் சேர்க்குதல் தனை மறந்து என்னே உய்தவம் அறியாக் கைதவர் ஐயம் உதவிடார் தமையுத வினரை வைதல்வாழ்த் திடுதல் செய்துமற் ருெருசாண் வயிறுநாள் தொறும் வளர்ப்பதுவே. (1) தன் அருகு உறுசேய் சிரத்து ஒரங் குலியால் தான்புடைத்து ஒருவன்மீது ஒருவன் சொன்னமாத் திரத்தின் அவனை அச் சேயும் துணிவுகொடு எழுந்தறை குதல்போல் முன்னவன் விளையாட் டாயஐந் தொழிற்கு முன்னிலே யாயசீ வரைப்பார்த்து இன்னல்செய் சாபம் இட்டுமா தவரும் என்கொலோ தவம் இழப் பதுவே! (2) (வைராக்கிய தீபம்) எய்தவன் இருக்க அம்பை கோவது போல் இறைவன் செய்வகை உணராமல் சீவர்களை வைவது மடமையாம். அவரவர் செய்க வினைகளுக்குத் தக்கபடியே ஆண்டவன் பலன்களை பட்டி வருகிருன். அவனுடைய தொழில்களின் மருமங்களை o == -- - = | ". --- - _ணாமல் மகா ஞானிகளும் கோபத்தைக் கொண்டு சாபத்தை فی متن"