பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 5.pdf/177

36. மெய் யுனர் த ல் 1777 மெய்யுணர் வுடைய துறவிகளே சார்பு உணர்ந்து சார்பு கெட ஒழுகுவார் என்னும் இது ஈண்டு ஊன்றி உனா வுரிய.ை தேர்விலாச் சிறிய பருவத்தில் தானே தெய்வமே தெய்வமே என நின் சார்வுகொண்டு எல்லாச் சார்வையும் விடுத்தேன் தந்தையும் குருவும் நீ என்றேன் பேர்விலாது உளத்தே வந்தவா பாடிப் பிதற்றினேன் பிறர் மதிப் பறியேன் ஒர் விலாப் பிழைகள் ஒன்றையும் அறியேன் இன்று நான் உரைப்பதிங் கென்னே (அருட்பா) இராமலிங்க அடிகள் சார்பு உணர்ந்து சார்பு கெட ஒழுகியுள்ள உண்மையை இதில் உணர்ந்த கொள்ளுகிருேம். அல்லல்களை விளைக்கின்/ பொல்லாச் சார்புகளை ஒல்லையில் ஒழித்த உயிர்க்கு என்.றம் ஆகம வாய் இன்பம் கருகிற பரமபதியை உள் ள ம் Cର تعر ←wᎯ ங் க மேலோர்கள் உரிமையாய்த் கழுவிக் கொள்ளு கின்றனர். உரிய சார்பை உணர்ந்து கொள்வதே அரிய ஞானம். சார் ங் கவர் க்கு இன் பங்கள் தழைக்கும் வண் ணம் .ே கவன் நேரிழை யோ டும் கூடித் கேம் கவர் கேடு வ | (3.9, ச் செய்தே சே கவசங் ச | வி. ம் திரு.வல்ல.மே. (தேவாரம்) கன் ஃவ i க்கவர்க்கு இன்பம் முக்கும் வண்ணம் சேர்க்கவன் கன இறைவனே ஞ | ன ம் பங் த ர் இவ்வாறு குறிக் கிருக்கிரு.ர். மான் யம் இன்ப மயமாயுள்ள ஈசனே உயிர் களுக்கு உண்மையான த ஃனை ஆதலால் சார்பு என்னும் காமனப் பேர் அவனுக்குப் பூசணமாய்ப் பொருங்கி நின்றது. சார்வாம் பரசிவம் சத்தி பரநாதம் மேலாய விந்து சதாசிவ மிக்கோங்கிப் பாலாய்ப் பிரமன் அரியம ராபதி தேவாம் உருத்திரன் ஈசனும் காலனிலே. (1) சார்ந்தவர்க்கு இன்பம் கொடுக்கும் தழல்வண்ணன் பேர்ந்தவர்க்கு இன்னுப் பிறவி கொடுத்திடும் கூர்ந்தவர்க்கு அங்கே குரைகழல் காட்டிடும் சேர்ந்தவர் தேவரைச் சென்றுணர் வாரே. (2) (திருமந்திரம்) ԶԶ: