பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 5.pdf/261

37. அ வா வ று த் த ல் £86 f ஆசையே மனிதரை வ ைத க் கி ன் கொடிய கஞ்சுக் கொத்த , கெடிய யே இராட்சசி ; வெறிகொண்ட சேப் பிசாசு ; எல்லாத் ைேமசளுக்கும் மூலகாரணமாயுள்ள இக்கப் பொல்லாத ஆசையை ஒல்லையில் ஒழிக் து நீக்க வேண்டும் என இக்க ஆரிய சுலோகம் கூறியுள்ளது. சேப் புலைகளை விளைத்து ஆசை உயிரை மாசு படுக்கிக் கொடிய துயரக் கடலில் ஆழ்த் திம் ஆதலால் அதனை ஒட்டாமல் விலகினவரே உய்தி பெறுகின்மூர். என் பொருள் என் பொருள் என்று சீவன் விடு மனமே ஒன்று இயம்பக் கேளாய் உன் பொருளா குல் அதன் மேல் உன் நாமம் வரைந்துளதோ உன்ற குேடு முன்பிறந்து வளர்ந்ததே இனியுனைவிட் டகலாதோ முதிர்ந்து நீ தான் பின்பிறக்கும் போததுவும் கூட இறந் திடுங்கொல்லோ பேசு வாயே! (1) ஒப்பருநற் குனத்தவர்க்கும் கொலேகாமம் கட்களவை உபதே சிக்கும் அப்பளுய் நேயர்க்குட் பகைவிளேக்கும் சத்துருவாய் அகிலத் துற்ற செப்பரிய துயர்க்கெல்லாம் மாதாவாய்த் திவினைக்கோர் செவிலி யாய இப்பொருளை நற்பொருள் என்று எப்படி நீ ஒப்புகின்ருய் ஏழை தெஞ்சே! (2) நிறைசெல்வம் உடையாரை நோய்துன்பம் அணுகாதோ நினைத்த தெல்லாம் குறையின் றிப் பெறுவரோ புவிக்கரசு செலுத்துவரோ குறித்த ஆயுள் பிறையென்ன வளருமோ இயமன்வர அஞ்சுவளுே பேரின் பத்துக்கு உறையுளோ அவர்கிரகம் ஈதெல்லாம் மனமே நீ உன்னு வாயே ! ; :