பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 5.pdf/301

38. ஊ ழ் 190 t. தேவர் செய்த பாக்கியமே என்று குறிக்கிருப்பது கூர்ந்து சிக் விக்க வுரியது. நதி யிழை மதியின் ஒன்றும் தூக்கிலன். மாய மானே கோக்கிய இராமன் அதைத் தீயது என்.று தெளியாமல் வல்லது என நம்பிக் கொண்டதற்குக் காரணம், கனது துண் மாண் துழைபுலம் அ.த பொழுது யாதும் வேலை செய்யாமையே யாம். சிறிதும் சிக்கிக்க ஒட்டாதபடி ஊழ் உருத்து வேலை செய்துள்ள அ. அந்த உண்மையை இ ங் .ே துண்மையாய் ஒர்ந்த உணர்ந்து கொள் சிருேம். பருவத்தில் சிறியவஞன இளையவனுக்கு, கெரிங் உண்மை எவ்வகையிலும் பெரியவனுண இந்த மதிமானுக்குக் கெரியாத போயது. பிரியமாய் அக்த மாய மானை கொடா கேர்க்க போ.கம் கப் பி த னிங் த மறுத்தான். பின்நின் ருர் இ ைபர் என்றும் உணர்கிலம் ; பிடித்த மாயம் என் என்றும் தெளிதல் தேற்ரும் ; யாவது ஈது ? என்றும் ஒராம்; முன்னின் ருர் முறையின் நின் ருர் முனிந்துள வேட்டம் முற்றல் பொன் நின்ற வயிரத் தோளாய் ! புகழுடைத் தாமன்று என்ருன் ” இளையவனுடைய இந்த உணர்வு மொழிகளைக் கேட்டும் யாதும் உணாமல் இம் கான விசன் அம் மானன் த சத்திப் போஞன். அதனு ைகன : அருமை ய னேவியைப் பிரிந்து அல்லல் பல உழக்கன். கான் மகி ம ய ங் கி மான் பின் போனதை கினேன் த கினே க்தி பின்பு இம்மகிமான் கெஞ்சம் வருக்கினன். விதியின் விளைவுகளை எண்ணி இாங்கிக் கண்ணின் சிக்கிக் கலங்கினுன் துண்ணிய நூல் பல கம்பினும் உண்மை அறிவே மிகும் என் பகை உ ல க ம் காண இக் குலமகன் உணர்த்தி நின்ருன். அதிசய மேதை விதிவசமாயகை வியக்க அமாரும் துதி செய்துள்ளனர். மாதண்டை வந்து நின்ற மாரீ சனை மறந்து கோதண்ட வீரன் குடிபோனன் - தீ தண்டா மேதையே ஆளுலும் வெய்ய விதிமேவின் பேதையே ஆவன் பிறழ்ந்து. ஆழி யனைய அலகில்நூல் கற்ருலும் ஊழின் அளவே உணர்வு. விதி வழியே மதி.