பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 5.pdf/303

38. ஊ ழ் 1903 , அரிவுகலம் சிறக்க ஒரு உயர்க்க கல்விமான் அறிவு சிறிது மில்லாக ஒர் இழிக்க செல்வனிடம் போய்ப் பொருள் கருகி கிர்நோக்கி கின் ருன் : அக்க அவல கிலையைக் கண்ட பெரி பர் ஒருவர் .ெ ப. சி து ம் விடி க்தார் : : இவ்வளவு தெளிக்க பகிான் இங்க இழிக்க உலோபியிடம் வந்து இப்படித் காழ்க்க ம்ெப ற்குக் அ ண ம் ன் என்.அ கருதி ம.உகினர். வள்ளுவப் பெருக்க ைகயிடம் வந்த வின விஞர். இங்கக் குகளை வrடு,க், இதய உாைக்தார். அவர் சிங்கை தெளிந்து சென் ருர், அங்க கிகழ்ச்சி நிலையை இதில் தனித்தனர் ங் த கொள் கிருேம். பல்லான்ற கேள்விப் பயனுணர்வார் பாடழிந்து அல்லல் உழப்ப தறி திரே ல் - தொல் சிறப்பின் நாவின் கிழத்தி உறைதலால் சேராளே பூவின் கிழத்தி புலந்து. (காலடியார் 252) கெளிங்க கல்வியறிவுடைய பலர் பொருளிலராய் வ.ணுமை யில் லாடுகின் மனமே ! இதற்குக் காரணம் என்ன கல்வியின் கெய்வமான சரசு ஆகி இருக்குமிடத்தில் செல்வக்கின் தேவதை யான இலக்குமி இருக்க காணுகிருள் ; மருமகளும் மாமியும் மனம் ஒ: த வாழுகல அரிது என்பது கெரிய வக்கது என்.அ இக்கக் கவிஞர் இவ்வா. பசிக் பாடியிருக்கிரு.ர். உலக இயம் கையைக் கவி சுவைய விளக்கி நிலைமைகளைத் துலக்கி புள்ளார். நாருத் தகடேபோல் தன் மலர்மேல் பொற்பாவாய் ! - - m -ெ I" (I நிருய் நிலத்து விளியரோ - வேருய புன் மக்கள் பக்கம் புகுவாய் நீ பொன் போலும் நனமககள் பககம துறநது. (காலடியார் 266) ఫ్రో இலட்சுமி F: ! தென் வரிய ன் மக்களை விட்டு விலகிட் புல் லிய புன் மக்களிடம் تئ }٤ க்கிகு க்கிரு யே ! fo விளங்குவா . f சாம். லாய்ச் சாம்பி காசமாப் போ ! என் அ ஒரு புலவர் வயி ,ெ ரிங். கிருவை இன் என ைை கிருக்கிருச். பசியும் பட்டினி பாய்க் கிடங்க வ. லிகத் து ன் பத் ல் அ:ைள் உள்ளம் கொதித் இருப்பதை இகளுல் உணர் ங் த கொள் கிருேம். عشقه بهدت توق (قي வகைப்பட்ட மாறுபாடுகளைக் காணுங் தோறும் மேலோ : கலங்ெ கெஞ்சம் பளிங் து கெடிது ம.டி.கி கிற்கின்ருள்.