பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 5.pdf/4

34. கி ஜூல யா ைம 1603 அறஞ்செய்து அருளுடையீர் ஆகுமின் யாரும் பிறந்தும் பிறவாதார் இல். (நாலடியார்) காளை காழியாகக்கொண்டு மனிதரின் ஆயுளை வாரிவாரி எமன் உண்டு வருகிருன். அவ்வுண்மையை உணர்ந்து அறம் புரிந்து அருளுடையராய் உயர்ந்து கொள்ளுங்கள்; அயர்க் திருக்கால் அரிய மனிதப் பிறப்பின் பயனை வறிதே இழந்து இழிந்து போவிர்கள் என்று இது பரிந்து மொழிந்துள்ளது. சுமைத்தயிர் வேய்ந்த சோற்றின் துயத்து இனிதாக நம்மை அமைத்த நாள் என்னும் நாகம் விழுங்கப்பட்டு அன்ன தங்கண் இமைத்தகண் விழித்தல் இன்றி இறந்துபா டெய்து கின்ரும் உமைத்துழிச் சொறியப் பெற்ரும் ஊதியம் பெரிதும் பெற்ரும். r (சீவகசிந்தாமணி 2617) காள் என்ம்ை பாம்பு காளும் கம்மை விழுங்கிக்கொண்டிருக் மெ.து; தினமும் நாம் இறங்து வருகிருேம்; இந்த உண்மையை, _ணர்ந்து நம் உயிர்க்கு உறுதியான உய் கியை நாம் விரைந்து செய்து கொள்ள வேண்டும் என இது உரிமையுடன் உணர்த்தி புள் ப அழிக் து ஒழியுமுன் கெளிங் து உயர்க. மாறி ம0 க் தின் வாழும் இரு ஞ்சிறைப் பறவை அப்பால் | Posh நி1 |ய II III o | ல்ெ | || க்கும் மும் ான் o, II) யுண்டோ? _|ப | துநாள் தும் கூாவாள் அரிதரக் குன்றும் ஆக்கை _மை, துயா நெறியிா எட்டா உயி க்குநன் குறுங்கொல் அம்மா (பாகவதம் 11-11-8) காள் என் தும் கூர்வாள் நாளும் ஈர அழியும் வாழ்வில் இருந்து உயிர்க்கு உறுதிகலனைக் கருதிக்கொள்க என இது _ாட்டியிருக்கிறது. உருவக வுரைகள் ஊன்றி உணரவுரியன. உயிர் ஈரும் வாள் என்று காளை உணரவேண்டும் என்றது, _ாலத்தின் நிலைமையையும் உயிர் வாழ்க்கையின் இயல்பையும் தெளிந்து ஆன்ம ஊதியத்தை அடைந்து கொள்ளவேயாம். தினங்கள் செலச் செலனதோ பெற்றதுபோல் மகிழும் நெஞ்சே! தினங்க ளோடு கனங்கொளுமுன் ஆயுளுள் நாள் கழிவது உணராய் உயிர் தீர் காயம் சேரும் வனம்கடுகி வாவென்ன விளித்துன்பால் தினம் நெருங்கும் வன்மை யுன்னி