பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 5.pdf/62

35. து ற வ 166 f கனக்கு வேண்டும் என்.று விழைந்து கொள்வது மனித இயல்பு; அ.த இல்லறகிலை; அங்க கிலையைக் கடந்து மெய்ஞ்ஞான ஒளியில் துறவடைய கேர்ந்தபோது பழைய கொடர்புகள் எல்லாம் பழியிழிவுகளாம்; ஆகவே அவற்றை ஒருங்கே து மங் த விட்டு வி வேக வியர்கள் விாைங்து நீங்க கேர்கின்றனர். சிற்றில் இழைத்து ஆடுநர்பால் செறிந்தாடும் விளையாட்டுப் பொற்ற மனே யறம் புரிகால் புந்திசெயின் நகை தரல்போல் அற்றமிலா இல்லறம் என்று ஆதரிக்கப் படுவதருட் பற்றுமிகும் போதுன் னின் பழுதெனத்தோன் றுவதன்ருே? (தணிகைப் புராணம்) வி. பிள்ளைகளா யிருக்கும்பொழுது மணல் விடுகள் கட்டி விாவின் முனர்; அவர் ப. ரு வ ம் அடைந்து மனையறம் புரியுங்_ா வ இழிவான கேலியாய்த் கோன்றும்; تی انگی۔r ப_. _ா ப பிங் "uranoray யிருக்க னவெல்லாம் அது மவு நிலையில் _ாயக கோன்மம் ஆதலால் அடியோடு _ _ _ . அவர் விலகிப் போகின்ருர். --- _ _ _யய கருங்கால் உரிய புலன் கசைகள் STS TS TS T S T T TTTT TTTTT TTS _ போா w வெல்லுகின்றனர். STT TTTSS SSTTTSSTTTTTS STT TSS TTT TTTTT GT . |l_ா பா பயி1 டி கெண் || || || விமு , கொ ண்டர்க் கல்லால் TTTTT TTS SST TT T TT S T S T T TGTT _கரி காயெழு மருசமு காக்கும் கறைக்கண்டனே. (மாணிக்கவாசகர்) முக்கு வாய்செவி கண் துடல் ஆகிவந்து _கும் 'வா தம் ஆபட அவிழ, கருள் L. |ாககு வா ன் ம நோ யவி%ன வாராமே காக்கும் நாயகன் கச்சியே கம்பனே. (அப்பர்) பொன்னே மாதரைப் பூமியை நாடிடேன் என்னே நாடிய என்னுயிர் நாதனே! உன்னே நாடுவன் உன்னருள் து வெளி தன்னே நாடுவன் தன்னந் தனியனே. (தாயுமானவர்)