பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 5.pdf/89

35. து ற வு 1689 கொள்ளியால் தலசொரிந்து கோவென அழுது கூவும் பின் 8ள போல் பேதை யாளர் தீவினைபுரிந்து பின்பு அள்ளிவெந் துயரத் தாழ்ந்து துடித்தழுது அயர்வர் அந்தோ அள்ளிநஞ் சருந்தி நல்ல அமிர்தினை அகல விட்டார். (வீரபாண்டியம்) ஆன்ம கலனை மறந்து அவமே புரிந்து அழுத கவிக்கின்ற _ளிடரின் மடமை மயக்கங்களை இது பரிவோடு விளக்கியுளது. _மைக் குறிப்புகளை ஊன்றி உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். _ேவடண் வஞ்சமா கட்டி வைத்த ஒட்டில் வந்து அகப்பட்ட ட்ெடுப் பறவைபோல் மனிதன் பAற்றில் அகப் ட்டுப் பதைத்துச் _ மதிமயக்கமான அதிசய வியப்பாய் கிற்கிறது. _வமாய் ஒட்டிய பற்றை விட்டவன் ஞானமாய் கலம் பல _ெருெண், விடாகவன் ஈனமா யிழிந்து அழிக் து ஒழிகிருன். - பு பாசக் தொடர்பால் மனிகள் படுகிற அது யா _ _ப்ெ ப -19 னத்தார் பரிதாபமா யிாங்கியிருக்கிருள். _ பொய்யுரை த்து நவ நிதியம் தேடி _ _ அறிய ா க நாரியரைக் கூடிப் - _| புற்றிசல் போலப் _ _லொப் புதல்வர் ச 2ள ப் பெறுவீர்! _ _ _ரியார் கைவிடவும் மாட் டீர் _ _ாயில் கால்நுழைத்துக்கொண்டே _ பக்குரங்கு போல _அகப்பட்டீர் நீரே (பட்டினத்தார்) _ ------ (1) on-l' -- ம.ம. ெ In 11/) μνι",σο I ரிகாபமான _ -loo- ரிய சிவா க்யுெள த. _யைப் பிளப்பதற்கு கடுவே _ பிருங் கான். ஒரு குரங்கு ---- _ கால் கவட்டுக் தளையுள் _ _ _ முடியாமல் வேகனையால் அ_ _ வ - அது வியை سمنہ வங்.து மெல்ல அதனை _ _ அயலே போயது. அங்கக் _ _ ----- பெரியவர் வாயிலிருந்து இங்கப் |