30
திருக்குறள்
4.தக்கார் தகவிலர் என்பது அவரவர்
எச்சத்தால் காணப் படும்.
இவர் நடுவு நிலைமை உடையவர், இவர் நடுவு நிலைமை இல்லாதவர் என்பதனை அவரவருக்குப் பின் எஞ்சி நிற்கக் கூடிய புகழைக் கொண்டும், பழியைக் கொண்டும் தெரிந்து கொள்ளுதல் வேண்டும்.
தக்கார்-நடுவு நிலைமை உடையவர்; தகவிலர்-நடுவு நிலைமையில்லாதவர்; எச்சம்-மிகுந்து நிற்பது; இங்கே புகழ்ச்சி, இகழ்ச்சிகளைக் குறிக்கும்.'எச்சத்தாற் காணப்படும்'என்பதற்கு நன்மக்கள் உண்மையானும், இன்மையானும் அறியப்படும் என்று பொருள் கூறுவர். 114
5.கேடும் பெருக்கமும் இல்லல்ல நெஞ்சத்துக்
கோடாமை சான்றோர்க்கு அணி.
தாழ்வும், உயர்வும் ஒருவரது வாழ்வில் இல்லாதவை அல்ல; அவரவர் செய்த தீவினை, நல்வினைகளின் பயனாக அவை வந்தே தீரும். .ஆதலால், தாழ்வு வந்த போதும், வாழ்வு வந்த போதும் நடுவு நிலைமையிலிருந்து தவறாமல் இருத்தலே அறிவு ஒழுக்கங்கள் அமைந்த சான்றோர்கட்கு அழகாகும்.
கேடு-கெடுதி,தாழ்வு; பெருக்கம்-செல்வம், நல்ல, நிலை; கோடாமை- தவறாமை; அணி-அழகு, ஆபரணம். 115
6.கெடுவல்யான் என்பது அறிகதன் நெஞ்சம்
நடுஒரீஇ அல்ல செயின்.
தன் மனம் நடுவு நிலைமையிலிருந்து நீங்கி, நடுவு நிலைமையல்லாத செயலைச் செய்ய நினைத்தாலும் "இதனால் நான் அழிந்து போவேன்" என்று ஒருவன் தெரிந்து கொள்ளுதல் வேண்டும்.
கெடுவல்-அழிந்து போவேன்; நடுஒரீஇ-நடுவு நிலைமையிலிருந்து தவறி. 116
7.கெடுவாக வையாது உலகம் நடுவாக
நன்றிக்கண் தங்கியான் தாழ்வு.
