512
திருக்குறள்
உன் மனத்திலே இருக்கிறதை நீ சொல்லாமல் மறைத்தாலும் அதற்கு நின் கண்கள் உடன்படாதே. உன்னையல்லாமல் எமக்குச் சொல்லுவதொரு காரியம் உண்டாயிரா நின்றது; இனி நீயே அதனை எமக்குத் தெளியச் சொல்லுவாயாக என்றவாறு.
௧
1272. கண்ணிறைந்த காரிகைக் காம்பேர்தோட் பேதைக்குப்
பெண்ணிறைந்த நீர்மை பெரிது
என்பது, நாணத்தினால் அவள் அது[1] சொல்லாத வழி, நாயகன் தோழிக்குச் சொல்லியது:
என் கண் நிறைந்த அழகினையும் மூங்கிலையொத்த தோள்களையு முடைய நின் பேதைக்கு மற்றைப் பெண்பாலாரிடத்து நிறைந்த மடமை அவ்வளவின்றி மிகுந்த தென்றவாறு. ௨
1273. மணியுட்[2] டிகழ்தரு நூல்போன் மடந்தை
யணியுட்[3] டிகழ்வதொன் றுண்டு
என்பது இதுவுமது
கோக்கப்பட்ட பளிங்கு மணிக்குள்ளேயிருந்து புறத்திலே காண்பிக்கிற நூல் போல, இந்த ஸ்திரீயினுடைய ஆபரணத்துக்குள்ளே யிருந்து புறத்திலே பிரகாசிக்கிற குறிப்பு ஒன்றுண்டு என்றவாறு அணி, புணர்ச்சியினால் வந்த அழகு: அதனை யான் அறியேன் நீ அறிந்து சொல் என்பது கருத்து ௩
1274. முகைமொக்கு ளுள்ளது நாற்றம்போல் பேதை
நகைமொக்கு ளுள்ளதொன் றுண்டு
என்பது இதுவுமது
அரும்பினுள்ளே இருக்கிற வாசனை புறத்திலே மணந்து தோன்றாது போல, உன்னுடைய பேதை என்னுடனே நகக்கருதும் நகை வாயினுள்ளே யல்லாமல் வெளிப்படாததொரு குறிப்புண்டு என்றவாறு.
