பக்கம்:திருவருட்பா-12.pdf/155

盤そ器4 திருவருட்யா சிறியேன் தவமே எனப்பெற்குச் செய்த தவமே ஈண்டடைத்திச் அதிவேன் ஒத்தி அடிகேள் இங் கடைத்தவறென் தினத்தென்றேன் பொறிநேர் உனது பென்கலேயைப் பூவார் கலையாக் குதினத்தே எறிவேல் விழியாய் என்கின்ருர் இதுதான் சேடி என்னேடி. (இ - பெ.) தோழி ! தான், சிறியேனது தவப்பய ளுலோ? என்னப் பெற்றவர்கள் செய்த தவப்பவளுலோ? நீர் இவ்விடத்திற் கெழுத்தருளினீர்! உண்மை அறிந்திலேன். திருவொற்றியூர்க் கடவுளே இவ்விடத்தின் கெழுந்தருளின வருகை என்ன நினைத்தோ ? என்றேன். அதற்கு இவர், என்னே நோக்கி, எறியப்படுகிற வேல்படை போன்ற கண்களையுடையவளே! திருமகளே நிகர்த்த உன்னுடைய பொன் ஆடையை, பூவாராடை ஆக்கும் பொருட்டே வசம் இங்கு வத்தோம் என்று சொல்லுகின்ருர். இதன் கருத்து என்னடி ' (எ . து.) அ - செ. கண்டு - இங்கு அடிகேள் - பெரியவரே, கடவுளே. அடைந்த ஆறு அடைந்த விதம், பொறி - இலக்குமி, புள்ளி, நேர் ஒத்த நேர்மையாக, கலை - ஆடை, ஆவார் . இலக்குமி, சரசுவதி, பூமியில் வீழ்ந்த, இ - கு.) அடிகேள், விளி வேற்றுமை, ஈண்டு.-- அடைந்தீர். இங்கு + அடைந்த ஆறு + என், நினைத்து + என்து, எனப் பிரிக்க. (வி. சை.) தலைவி இறைவரை நீ ஏன்.இங்கு வந்தி: என்றனன். அதற்கு இறைவன், உன்னுடைய புள்ளிகள் நிறைந்த கைேப (ஆடையை) பூவா கலே (பூமியில் பொருந் தும் ஆடையாக) ஆக்க வத்தோம்" என்ருர், இதன்கருத்து, உனக்குக் காமிவேட்கையை உண்டுபண்ணி, அதல்ை உன் உடல் மெலித்து .ன் ஆடை தானுக விழும்படி செய்ய