பக்கம்:திருவருட்பா-12.pdf/217

諡翰链 திருவருட்பா கற்றைச் சடையீர் திருஒற்றிக் காவல் உடையீர் சங்கடைந்தீர் இற்றைப் பகலே நன்றென்றேன் இற்றை இதுவே நன்றெடிக்குப் இற்றைக் கவித்தாய் என்கின்ருர் இதுதான் சேடி என்னேடீ. (இ - பொ.) தோழி! கற்தையாகிய சடையை உடைய வரே திருஒற்றிக் கசேைலயுடையவரே! இவ்விடத்திற்கு நீங்கள் வந்தீர், இந்நாளே எனக்கு தன்மையான தினம் ஆகும்” என்றேன், அதற்கு இவர், என்ன நோக்கி லே போலும் முகயையுடயவளே! இன்றைய இரவே எமக்கு நல்ல் நாளும் ஆகும். ஏனெனில், இன்றைக்குக் கை ஆதத்தைச் சொகியாமல், செல்வல்லி மலக்போன்ற வாயில் புதிய அமுதத்தைத் தத்தாய் ஆதலால் என்கின்ருசி. இதன் பொஆன் என்னடி?” (எ . து.) . (ஆ) - சொ. இற்தைப் .கல் இன்தை தான். பெrறை - மலே. இற்றைக்கு இண்தை தாளுக்கு. தனம் . :ெஆன், கொண்க. - (இ. கு. சங்கு திட்டல் விகாரம் இன்று என்பது ஐகாரச் சரியைப் பெற்று கவித்தல் வீகாரம் உத்தது. ஈங்கு+அடைத்திச் இன்து.--என்றேன். நன்று-எமக்கு, :ெழிகாது + ஆல்ச், புது + அமுதம், இற்றைக்கு- அளித் தால் இது வீக்க, (ஜி. ஆ.) இலேவி, இதை தன்னே நோக்கி வந்தகை ஆறித்து மகிழ்த்து இன்று தனக்கு நல்ல ய்ப் புடை தன் என்தன். இவை தமக்கு இரவே நல்லதகள் என்ஜ:ச். அப்படிக் கூறினகைக்குக் காரணம் கல்வி இரவில் அத்தகையே த்கத்தைக் கந்ததால் என்க. பகலில் அன் கையில் கொன்சித்த அ.முத்தைத் (சேத்தை; தத்தான். அதனிலும் அவன் லாயின் அமுதத்தைத் ஆத்தத்தை) தத்தது அங்குக்குள் பெருமகிழ்வை ன்ட்டியது.