மூலமும் உரையும் கடுங்
இன் 'த பசுவேயுண்டு-ஆக்களே யுளவென்னும் பொருளில் ம், அசைகிலேயுமாம்; ய் - உடம்படுமெய்; மூங்கிலென்ற 1. ,ால் ... வேய் உண்டு எனப்பிரிக்க; பசுமைப்பண் ாமவிகுதி கெட்டது. தோள் மூங்கில் போறலின் இவ் لهم لا ، லா மிஞர். பசுவேய் என்பதற்கு முழங்தாளைக் குறித்த தென் பொருள்கொண்டு பசுமூக்கென்பாருமுளர். பசி இாண்டு என்பதற்கு ஜீவான்மா பரமான்மா வென்பாருமுளர். 1.காங்கை பயோதாமாதலின் பாற்கலசமென்ருர். அத்துணைஅவ்வள வெனவே இரண்டாம். ஈது-சுட்டு முதல் நீண்டது. உம் இறந்தது கழிஇய வெச்சவும்மை. அல்லாமல் - எதிர்மறைக் குறிப்பு வினையெச்சம். இடை - மத்தியகாலம். போனிர் - முன் எளிலை இறந்தகாலத் தெரிநிலைவினைமுற்று. ஆய் - செய வெனச்சத் திரிபு. பொதுவர் - முல்லைக்குங் குறிஞ்சிக்கும் பொதுவாயுள்ளவர்; வேசையர். உடன்படல் - எடுத்துக் கொள்ளுங்க ளென்றல்; மறுத்தல் - எடுக்கவேண்டாம் என்றல். எகுவீர் - முன்னிலை யெதிர்கால வினைமுற்று. எ - அசைநிலை.
இது சுக-ஆம் செய்யுள் போன்ற எண்சீர்க்கழி நெடி லாசிரிய விருத்தம். (2a-)
இதுவுமது
கட்டளைக்கலித் துறை
விானே நல்கி மகமூறு செய்த விடைக்கொடியார் கர்ணி கண்ட ாருளு சலத்திற் கலசங்கொண்டு மோாது கூறு மிடையின மானுக்கு முண்டகம்போ வீரடி மெல்லினம் வல்லின மாகு மிருதனமே. அக.
வீரனை நல்கி - வீரபத்திரனைத் தோற்றுவித்து, மகம்ஊறு செய்த - யாகத்திற் கிடையூறுண்டாக்கிய, விடைகொடியார் -
இடபக்கொடியை யுடையவராகிய, கார்அணி கண்டர் -
