மூலமும் உரையும் ககூ
ஜ.ாவன் சடை முடியைச் சேர்ந்த தல்ை சந்திரனும் பாம் பும் ப. சயின்றி வசிக்கின்றன என்பதாம்.
இவை இரண்டும் நாற்சீ ரோடி யிரண்டு கொண்ட அரா பசள். ாட்சத்திரங்களுக்கு நாயக தைல் பற்றி உபெகி என்ருர், o
(சிலையென : புடைத்தன.)
ஜெல என - வில் என்னும்படி, மலையை - மேரு மலையை வளைத்தனை - வளைத்தாய்.
மேருவை வில்லாக வளைத்தது, கிரிபுர சங்கார காலத்தில். திரிபுரம் - முப்புரங்களையும், எரிய - எரியும்படி, நகைத் தனை - சிரித்தாய்.
திரிபுரம்-சஞ்சரிக்கின்ற புரம் எனினுமாம். கலை மறை - சாகைகளையுடைய வேதங்களை, இவுளி - குதிரையாக, படைத்தனை - கொண்டாய்.
வேதங்களைக் குதிரையாகக் கொண்டது கிரிபுர சங்கார காலத்தில்.
கதிரவன - சூரியனது, எயிறு - பற்களை, புடைத் கனை - தகர்த்தாய்.
== குரியனது எயிற்றை உடைத்தல் தக்கயாக சங்கார காலத் தில்.
இவை நான்கும் முச்சி ரோடி அம்போதாங்கங்கள்.
(விதிசிரத்தினை : கோள்களாயின.)
விதி - பிரமனது, சிரத்தினை - தலையை. அகழ் - கிள்ளிய, காத்தினை - கையினையுடையாய்.
இவ் விரண்டு அம்போதாங்கத்தானும் தன்னை மதியாக பிரமன் தலையைக் கொய்த வரலாற்றைக் கூறினர்.
