இப்பக்கத்தில் நுட்ப மேம்பாடு தேவை
சோதியே சுடரே
எங்கும் நிறைந்தெல்லை இல்லாமற் பாழ்வெளியில்
கங்குல் பகலெல்லாம் கடந்துநின்ற பேரொளியே
மருளுற்ற கண்ணுடையேன் வலிகுறைந்த பார்வையினேன்
விரிபுவனம் தாண்டிநிற்கும் பரஞ்சோதி யான் வேண்டேன்
மின்மினியாய் எக்காலும் என்னகத்தே நின்றிடுவாய்
இன்பத்தும் துன்பத்தும் இப்பொறியின் சுடரொளியில்
ஆடாமல் அவியாமல் அடியிருட்டு முழுகாமல்
கோடாமல் நெறிசென்று குறிக்கோளை எய்துவனே.
288
