செழியன் துறவி 345 நெசெ: (வருத்தமான குரலில் வேண்மாள், இதோ:இந்தக் கணையாழியைக் கொண்டு. செல்கோட்டை வாயிலைக்கடிந்து வெளியேறல்இஃது உதவும்; நீ இசன்றவிடத்திலும்,என்.நினைவை.உண்டிருக்கும். சென்று வா! நல்லினி வெளியே செல்கிறாள்) ஆ.சென்று விட்டாள்!"வெறுங்கிையோடு வந்தவள் என் உயிரிையே அல்லவா : கவர்ந்து" சென்று விட்டாள்! ;" - - - அங்கம்-II: காட்சி-3 (சேரனது அரண்மனை. ஒரு 'திணிப்ப்ட்ட் அறையில் சேரமான் ம்பொறையும் அம்ைச்சன் வில்லவன் ரு Ավ தோதையும். பேசுகின்றனர். மூன்று இருக்கைகள் தாலியாய் இருக்கின்றன. அந்தர்ங்க ஆலேரச்ன்ை நடைபெறுகிறது வெளிப்புறத்தில் உலவுகிறான்): இ:பொ: இங்கும் அங்குமாக: வில்லவன்கோதை, என்ன் இருந்தாலும் அவன் உயிருடன் இருக்கும் வரை நான் அனுமதியாய் இருக்க முடியாது. வி. கோ : நின்ற இடத்திலேயே நின்றுகொண்டு அரசர்ே. இதற்குள் ப்ேiன்ரப்பற்றிச் சிந்திக்க் ஆரிங்த்து இ. இந் . :, , ; இ. பொ நேரம் அமைதிய்காய் உலவிவிட்டுத் திடீரென்று நின்று அமைச்சரே, பாண்டி நாட்டு ‘மிக்கிள் நமக்கு"ஒன்றும் "திங்கு § ’செய்ய் வில்ல்ை அல்லவா? -
வி. கோ.:யார் அவர்களிைப்பற்றிக்குறைக்கூறினார்கள்:
