பக்கம்:தேவாரம்-ஏழாம் திருமுறை.pdf/182

168 சுந்தரர் தேவாரம் ஒன்றல்ாஉயிர் வாழ்க்கையை நினைந்திட்டேல் த ளர்க் தரு மகிதி இயற்றி, என்றும் வாழலாம் எமக்கெனப் பேசும் இதுவும் பொய்யேன வேகினை உளமே, குன்று லாவிய பு:முனட யானைக் கூத்தனேக் குலாவிக்குவ லயத்தோர், சென்றெ லாம்பயில் கிருத்தினை நகருட் சிவக்கொ முக்தி னேச் சென்றடை மனனே. - 5 வேந்த ராய்உல காண்டறம் புரிந்து வீற்றி ருந்தஇவ் வுடலது தன்னைத், தேய்க்தி றந்துவேக் துயர்உழக் திடும்.இப் போக்க வாழ்வினை விட்டிடு நெஞ்சே, பாத்த ளங்கையில் ஆட்டுகந் தானப் பாம இன்க்கடற் குர்தடிங் திட்ட, சேக் தர் காதையைத் திருத்தினை நகருட் சிவக்கொ ழுக்தினேச் சென்றடை மனனே. - 6 தன்னில் ஆசறு சித்தமும் இன்றித் தவம் முயன்றவம் ஆயின. பேசிப், பின்ன லார்சடை கட்டிஎன் பணித்தாற். பெரிதும் நீக்தவ கரிகது நிற்க, முன்னெ லாம்.முழு முத லென்று வானேர் மூர்த்தி யாகிய முதலவன் றன்னேச், செக்கெ லார்வயல் திருத்தினை நகருட் சிவக்கொழுந்தினைச். சென்றடை மனனே. 7 * பரிந்த சுற்றமும் மற்றுவன் றனையும் பலருங் கண்டழு தெழஉயிர் உடலேட், பிரிந்து போமிது நிச்சயம் அறிந்தாற் பேதை வாழ்வெனும் பிணக்கினத் தவிர்ந்து, கருந்த டங் கண்ணி பங்கனை உயிரைக் கால கானைக் கடவுளை விரும் பிச் சேருக்தி போன்மலர் திருத்தினை நகருட் சிவக்கோ முக்தினேச் சென்றடை மனனே. - 8 5. ஒன்றலா- ஒருவேயுடையதென்று .ெ ச ல் வ. த ற் கில்லாத - .ே பொத்க- வஞ்சனே பொய்யுமாம். பாங் த ள் - பம்பு கடல் குர் தடிந்திட்ட சேந்தர் தாதையை - கடலிலே புக்கு ஒளித்த சூபன்மனச் சங்காரம் செய்த முருகவேளுக் குத் தக்தையை. - 2. ஆசு அ. பற்றுக்கோடு அற்ற .ே பரிக் த - இரங்கிய. ;