14 ஜொண்டாடிப்பொடியா ம்வாச்
விப்ரசாராயணர் அன்றிரவு வழக்கம்போல்: சமது
பாணசாலையில் பட௫ிஈது உறங்கினர். தேவதேவி வெளியி லேயே சோலையில் ஒரு புறத்தில் படுத்திருக்தாள். அன் இிரவு பெய்த மழையின் கடிமையைக்கண்டு விப்சகாரா யணார் தேவதேவியின் எனி௰ய திலைக்கு வருக்இனார், அவர் இயற்கையிலேயே எல்லர உயிர்களிடத்தும் கருணையும் இசக்கமுவ் கூடியவர், பிறர் வருந்துவதைப் பார்க்க அவர்மனம் சஹியாஅ.. ஆசையால் அவர் பரணசாலைக்கு வெளியே வக்து தேவதேவியைக் கூப்பிட்டு, அப்பர்ணசச லையில் ஒரு பக்கமாய் இருக்கும்படி, அவளுக்கு உ தச] கொடுத்தார். அவள் மழையில் தனையாஇருக்க வேண்டு மென்னும் ஏண்ணா 3 கால், அவர் அவளுக்கு அப்பர்னா சாலையில் இடங்கொடுக் கார். வஞ்சகியான தேவகேவி அவருடைய மனச்தைக் கலைக்க அது தகுந்த ஸமயமென்னு உணர்க தாள். உண்ட வீட்டுக்கு தீரோஹம் நினைத்தல் பாபிகளின் சேயல். பாம்புக்குப் பால் வார்த்து வளர்த்தால் அது என்றைக் காவது தன் இயற்கைக் குணத்தைக் காட்டாமல் இராது, பேண்களைப்போல் உறவாடிக் கேடுப்போர் உலகில் ஒரு வரும் கிடையாது. தேவதேலி விப்ரசாசாயணரின் கிய மனம் பெற்று உள்ளே சென்ற ம் கன் அற்பகுணாக்தைக் காட்டம் சகொடங்கனொள். அவன் தன் உமை நயல்தால் பாறையவரின் உள்ளதைக் கலாத்தூ விட்டாள், அவரு டைய மொழிகளைக் கெட்டு அவளழகைக் கண்டபின் ௮வ சது மனமும் கலங்கு, உடனே அவருடைய அலம் அவசை விட்டு அகன்ற து, 4 தேவதேவி அகமஇழ்ந்து தான் மறைத்து வ , இருந்த ஆடையாபாணக்களை எடுக்அுத்தரிக்துக் கொண்டு விப்ரசாசாயணர் முன்னிலையில் தின்று தன் அசை
