பக்கம்:தொன்னூல் விளக்கம் இரண்டாம் பதிப்பு.pdf/106

99 இப்பூவுலச்மாவைட் தெர்லித்தர் தவிரமெய்ப் பொருனாக்ஷம், கலப்புமின்றி பிரிப்புமிஸ்தி ஒருசொரமொன்றென வியவுபாகக்கொண்டு பகாப் பொருளாகவும், ஜேஜந்தர்த முதல்வனுகவும், வேதனலாடை யப்படு முற்பொரிய தாகவும் சிற்குப் பொருளதிய மெய்யுங் கடவு ளை மண்வணியாகவேத்தி பொருள்திலக்கணத்தைக் கூறுதும், ஆகையில் இவ்வதிகாரம் வழுவொனறின்றி முடிப்பது வேண்டி யீண்டுத் தெய்வ வணக்கமுரைத்த முறையைக்காண்க. எ-று 144. பொருணூலென்பது புகஸ்பொரு னுதலிய அரிப்பயன படுத்துமா றுணாத்து நூலே. (4) (இ-ள) இவ்வதிகாரம் பொருணுவினிலக்கணத்தை யுணாத்துவதா கைவி னிச்சூத்திரத்தினகண்ணே பொருணூலாகதிஃதெகை காட்டுதும். இவமனம்பொருளெனப் படுவதுதான விரித்துரைப்பர்னெடுத்த பொருளை பபயன்படக்கூறும்படிவைக்காட்டு நூலேயெனக்கண்ணெர்க ஆகையாற் புலவராலுரைக்கத் தகும்பொருளாவன:- அறம், பொருள், இன்பம்,வீடு, என நானகு, இவற்றுட் பொருணூற்றந்த செந்தமிழுணாகதோா மற்றை வாவுமொழிய அகப்பொருளெசை சிற்றினபமொன்றையும் புதப்பொரு ளென்ப படைச்சேவகமொன்றையும் விரித்துரைத்தார். அவஜ்மை பொது ப்படாதுரைததது சிறுபானமையாகையின் இங்ஙனம அறமுதனகிற கேற்ப்பபொது நூலாகவிவவதிகார முடியுமெனவே கொளக. (e) 145, வழக்குத் தேற்றந் தோற்ற மெனவிம் மூவகைப் படுமா மொழியும் பொருளே. (இ-ள்.) பொருட்கூறுபாடா மாறுணாததிலும், கற்றோ பிறர்பயன பட விரித்துரைக்கததரும் பொருளெல்லாம வழக்கும், தேற்றமும், தோ ற்றமும், என விமமூன்று வகையு ளடங்கும். இவையே ஒழுக்கம, வழக்கு, தண்டம், எ-ஈ. உறுவா. வடநூலார் ஆசாரம,விவகாரம, பிராயச்சித்தம, எம கூறுவா எ-று. 146. நீதி வழங்கலு நிலைபெறத் துணிதலுந் தீதென நன்றெனத் தெளிதலு மிவைவழக் காதி முப்பொருட காகும் பயனே. (கூ) (இ-ள்) கூறிய குவகைப் பொருட்குப் பயனை யுணாததும், அவற் றுள வழக்குப்பயனாவது:ரமுன மாதொருவன செய்றவை நீதிநூலிற்கே வாதன வென்பதாயினு மேற்பள வென்பதாயினும் வழக்குமுறையிற காம டியதனுள் குற்றக தோற்றலும் குத்தக்காத்தலுமென விருவகைவழக கெ னறவாறு,அங்ஙனம் அஞ்சியோடிஊரைத் தொடாதுவி: செகுத்தில்லை