பக்கம்:தொன்னூல் விளக்கம் இரண்டாம் பதிப்பு.pdf/117

இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

110 தொன்னூல்விளக்கம். டைக்காஞ்சிரப்பழனும், பூதத்துலி மனமேயொப்பவகத்துமினிய தோல் கொண்டமாங்கனி தானு மொன்றெனவும், ஒளி பெற வெழுதிய வோலி வப்படமுமுயிர்பெற்றிமிழ செழுடலு மொனறென்வுமிவை வேறலைவெ ன்புழியன்றோ மனமுளளொவா வரைந்தேன் முகததெழும பொய்ய றச்சாயலு நெஞ்சில் வீற்றிருகதினிநிற புறததுத்தோன்று மெய்யறமாட சியுமொனறெனச சொல்லவும்படுமே, பசியபொற தூணிரைத்து நாட்டி, நெற்றியிற் பவளபோக்கை யேற்றுபு, வயிரகனகணி யுததிரம பாயத்திய பளிக்குச்சுவாமேன முகிலகயிரிஞ்சுயா சிகாமொனியின மணியாற்கூட்டி, வானிகாமாளிகை யருந்தொழிற்றச்சா வழுவறமுடிப்பினு முள்ளானரசன கொடுங்கோலோச்சுங் குரூரனாமி அலகிலாயவொரு பயனுண்டோ. அவ வாஒெருவனருமறையோதிலும், அரும்பொருடகலை நூலனவற்க்கற்கினும், பலநீதியாடினும், பலதலஞ்சேரினும், வரைவில் கொடுப்பினும், வழுவிலக் டப்பினும், கோலின் மண்டபங் குளமுதற்பற்பல வயிற்றகுமமெனவ வசதி யற்றினும், திரட்பொருளீட்டிய செலவகதுறப்பினும், மனைநசாகாடு மகரா மனைசுற்றமுந்துறாதருமவனத்திடை துணையறவுறையினும், இன்புறுசுவை சுகமெலலாமறுத்தே யைமபொறிகொன றுடவழியநோற்பினும், ஈபறவழி யெலாநேரச்செலவினும, மனத்தூடிய வினைமாசுளனாபிறறனக்கொருபய னுந் தகாதெனவுணாக. ஒளிபெறப்பசும்பொன் புறத்துப் பூசி யுளுப்பாநதழி மரப்பாவையாகவும், அழகிடத்தீட்டிய கோலங்காட்டி தீண்டாவங்கப்பா னையாகவும், வெரு விடக்கொடும்புலி கெடுகதேரற்போாததுப பசும்புன மே யிழிவுறுங்கோவாகவும, நளமனத்தூய்மை நணணாவறனெலா முடபயன கணடவ் வளவிலனைததையு மெண்ணுமிறைவன் முகத்துத் தோன்றுமே. எனபதிவையு மித்தொடககததன்பலவு முவமையகத்திணையா யெதிர்ரி லையும் வகையுஞ்சிறப்புங் கலந்துவந்தவாறுகாணசு. அன்றியு மிவற்றிற் கெல்லாங் காரணமியாதெனி றுயிரு முடறுமென விரண்டொன்றாயச் சோகதபொருளே மனிதனாகையி வைற்றுளுயிரளவினறி மிககதாயுயிா சேரறமு மிக்கவெனப்படும், உடற்கொண்டறததிறகுரிய செயினுமவைய றமல்ல, வறவுடலாய்வற்றுள்ளமுது கூடினுயிருளவறமாம், நிறகன்றாயினுங் காஞ்சீரானனே. மீளவு முலகிருளகலச் செங்கதிரயரப்பிய பருதியேபோல மனவிருளிரியத இருவொளிக் கதிரென வேத துறுரைத்துத் நாதவிறை யோன விலக்கினககலும் விதிததனவாககலு மெய்யறமானகயில்வறகோ ரிருளில் தெளிவிற்றோன்று மனத்துடடியவையுள்வெளித புறத்துக்காட் டிய நலவினை யறமெனப்படுவதோ, இறைவற்கேற்பன செயலேயுறமே னின் மனததழுக்காறவற கேலாதிருக்க மைதாப புகழவதியற்றலாலாவ தென்னோ. தானேவிதித்த வறால வினைக்குத் தானேபயன்றாத தருவனா கையி அளணாகதெரிந்த தனகணவெறுப்ப வொருவனகொண்ட மனமா களவெனிலினிததா னறைகறப்பயனைத்தருவனோ தோனறியொழியுமின் னொளிபோல வுடபயனறியாமாஈதர் வாய்ப்புகழொன்றே மனமாசொவ