பக்கம்:தொன்னூல் விளக்கம் இரண்டாம் பதிப்பு.pdf/118

விரிவு. 111 வாப்புறததறன் சென்றபயனெனத் தெளிவிற்றேறிப் பொனறின பின்னி வனால வரும்புகழாநிற்புழி, தானெவி கிலத்தின் வருந்தி நிஈதைப்படுவதே நீரமையன்றெனச் சிரதையினமாசிவசீரறம்போற்றும் என்பதிவையு மித தொடசுகத்தனபலவுங் கருவிகாரியமென் றீரகத்திணை வந்தவாறுகாண்க அன்றியும் கயவருதோவொரு காயுங்கனியு முயிரறக்கொய்த வொருமரக குறையு மற்றெப்பொருளுமவாது கொளுங்கா அடகுறையின்மை யுணாக துகாடி, கடசிணிதாகிய காஞ்சிரமொருவி முடபுத்வுட்சுவை முரகணிகன் றென கோக்கியும், புறயெணா துள்ளுழிவுற்றன நீக்கியுட்டகையது கொள் வாரன்றோ வெஞ்ஞான்றும் வானமேலினிதினழியா மெஞ்ஞானப்பயன் றருமெய்யறமொனறே யிவ்வாறெண்ணாதிவையே யுடபயனவ்வவா தாயி னுமைகதா புகழுறப புறத்துச்சாயல போதுமென்ற்றத்திறத்துத் தானு ளுந் தெளியாதெனனோ. என்பதிவையு மித்தொடக்கத்தன பலவுமாக்கப புறநிலையகத்திணையாமெனககொளக. அன்றியு "மனவிருளிரியமணிவிளக் காகத, தனியருளிறைவன் றகதமறைநூ, லாயந்துழியீண்டி யானறைந்த யாவும், வாய்ந்தமெய்யென வழங்கித்தோன்றுமே, நும்வாயென்புகழ்லுவ ன்றுபாட, வெமவாயெரிப் பெலிமேனமேற்கொன்றிட, வப்புகழப்பெலிய னையதும்மன, மொபிலாதென்னை யொருவிநிற்றலா, லவையெலாம் பொ யப்பொருளாகக கைககொளா, களையென் வெறுத்தனேநானே." யென் வும், புணாகதிடத்தேவபூசையினோசசி, கொணரகதுழிப்பகையுட கொண டதெனனுணர்கி, ளகன்றப்பகை தீராதல் லாறபூசையு, மகன்றுமறுப்பனா னே' யெனவு, 'மாசிலானமறையென வறைந்தபின் மனத்துண, மாசிலனா தலே மாண்புறுமனைத்தற, ணல்லது தீயவை யகத்தொனித்தினிய, வல்லு ருக்காட்டன் மாணறமெனபவோ' என்பதிவையுமித் தொடக்கத்தின்பலவு நூற்புறத்திணையாம், அனறியும், எண்டுப்பிறிதினவேறொரு சாட்சி, வேண்டு மோதனக்கு மெய்தானுரைப்பிற, புறத்தற்ச்சாயல் புகழ்ப்பிறாமெய்த, திற த்துளததமமை தீயெனசசுடச்சுடச, செறிவாய மருளறத்தெளிந்து மெய மமைகண, டறிவாரறப்பய னாசையுடபட்டரா' இதனாலன்றோ, 'வானுயா தோற்றமெவன் செய்யுந் தனனெஞ்சா, தான்றிகுறறப்படின.' என்றாரன றியும்-டேடியசடையுமாகி நீர்மூழ்கி நிதைதிறசோந்து, வாட்டியவுடக பின் வாங்கள வரகதிவிளைககுமென்னிற, காட்டிடைக்காடிபோகிக் சுயமூ ழ்கிக்காட்டுணினறும், வீட்டினை விளைக்கும் வேண்டும் வெளிற்றுரை விடுமி னென்றான -தூண்டுகில வேக்கஞ்சி நெருப்பசும பொதிந்து கோக்கில், கொ ண்டுபோய மறையவைத்தாற் கொடுரதழல சுடாது மாமோ, கண்டத்தி னாவியான தங்கடிமனைத் துறகது காட்டுட், பண்டவா வுளநீஙகா தெற்பாவ மோ பரியு மென்றான் ' இலவனே புறததவ்வேடமனறியுள்ளத்தூ ய்மை யில்லாமுனிவாக்குச் சிந்தாமணியிற் சீவகனசொன்னான்.-"வானோப்புகழ் ந்து வணங்கியதுறவுக, தானோாபயனிலை தாராதகததழுக, காறுளதே யெனி லகந்துளறத்தின, பேறுளதென்பது பிழையோவென்பார் என்ப