莎露 லா. ச. ராமாமிருதம்
தனித்தனியா பேரைச் சொல்வி பேரைக் கெடுத்துப் பானேன்னு நெனெச்சேன். ஆனால் இப்போ எல்லோ ரையும் பார்கறப்போ, மறுபடியும் எல்லோரையும் போ பார்க்கப் போறேன்? மனம் மாறிப்போச்சு
எப்படியும் நீங்க இங்கேதான். நான் எங்கேயோ? என் பேர் கெட்டால்தான் என்ன? .
இதைச் சொல்றப்போ எனக்கு லேசாகக் கண்ணை மறைக்குது. கண்ணிரா ? அந்தியா ? அந்திலா ? (அந்தில் பூச்சி). கண்ணுலே திடீர்னு சதை வளர்ந்து போச்சா ? தெரியவில்லையே யாரேனும் விளக்கை-அட, ஸ்விட் சண்டை வாச்மேன் அய்யாவே போலீஸ்கார் உசரத்தில் நிக்காரே! ஐயா எப்போ வந்திய ஐயா, நீங்க நேரத்துக்கு வந்து இன்னிக்குத் தான்யா கண்டேன். இதுக்குநான் ஒரே வழியா வீட்டுக்குப் போறநாள் வரை காத்திருக் கலாச்சா ? எல்லாரும் சிரிக்கிறீய. ஐயாவும் சிரிக்காரு, கறுப்பு திராட்சையிலே ரஸம் ஒடற மாதிரி, அவர் கன்னத்தில் சிவப்பு ஏறுவதும் ஒரு காகவிதான். ஆள் வாட்டசாட்டம். என்னிக்குமே க ம் பீ ர ம் தா ன்
எ ன் னி க்கு மே எனக்கு அ வ ைர க் கண் டா அடிவயித்திலே கொஞ்சம் ஐஸ் தான். ஏன் னு, கேளுங்க. கேக்கமாட்டிய; பேருக்குக் கேளுங்க."
கேட்டால்தானே முழுப்பேச்சுக்குக் குஷி! வால் வளந் துட்டே போகும்! நீங்கள் இத்தனைபேரு கூட்டத்துக்கு வந்திருப்பது ஒரு குரலாச்சும் சாட்சியா காதுக்கு கேட்க வேண்டாமா? ஆ! அப்படித்தான் ஏன்னு: கேட்டது யார் ? வாட்சுமேன் அய்யாவே அதுதான் முறை. சொல்லுதேன்; கேளுங்க.
எனக்கும் மாதத்தில் பாதி, ஆபீசில்தான் படுக்கை. உங்களுக்குத் தெரிஞ்ச விசயம். ஏன்? சிப்பந்திகள் கடியா ரத்தின் முள்ளைப் பார்த்துச் செய்து, குறையாவிட்ட வேலையை முடிக்கறது யாரு? ஏன் னு கேட்டா, "டைம் ஒவர் ஸார். இன்னும் அழுத்திக் கேட்டால்
