| ாதையின் Mh II னம் 65
இவ்வளவு மல்லிகைப் பூவையும் என் கலேயில் வைக் கால் கான் ஆடச்சே உதிர்ந்து வீனப்போயிடும் அம்மா ' என்று அந்தப் பெண்தான்் கூறியிருக்க வேண்டும்.
துக்கும் நீ இப்படித்தான்். என்ன வேணுமோ செய்து கொள் ” என்று தாயார் கடிந்துகொள்வதும்
கட்டது.
'கொஞ்சம் பூ தனியாக வைத்துவை அம்மா. பக்கத்து o அம்மாவுக்குக் கொஞ்சம் கொடுத்துடலாம் ” வன்முள் அந்தப் பெண்.
' கொடுக் கட்டுமே ரஞ்சிதம். குழங்தை மனசை காட் டி யம் ஆடற சமயத்தில் கெடுக்காதே ” என்றது ஒரு புரு வுக் கு ல்.
- ன் . விட வாசுவின் கண்களில் ஆவல் கிறைந்திருங் க அங்கப் பெண் வருவாள் என்று சிறிது நேரம் வெளியே н" ІІ த்திருங் தோ ம். நன்ருக இருட்டிவிடவே உள்ளே போகும்படி ஆயிற்று.
பிறகு நாட்டியத்தை முடித்துவிட்டார்கள் போல் இருக்கிறது. தம்பூரின் சுருதி ஒய்ந்துவிட்டது, இரவு மணி எட்டரை ஆகிவிடவே, வாசுவைச் சாப்பிடக் கூப் பிட்டேன் சமையல் அறையில் காங்கள் இருந்தபோது ககவை யாரோ லேசாகத் தட்டினர்கள். தட்டுவதுகூட அபியப வத்தில் இருந்தது.
'க்ரெம் போய்ப் பார் அக்கா. இருட்டில் அங்தப் பெண் ம்கப் போகிறது ' என்ருன் வாசு.
கதவைத் திறந்ததும் கையில் கட்டு மல்லிகைப் பூவுடன் அந்தப் பெண் கின்றுகொண் டிருக்காள்.
' உள்ளே வா அம்மா ' என்று அமைக்தேன். அவள் கூடத்தில் விளக்கடியில் கின் மறு, “ அம்மா கொடுக்கச் சொன் முறுங் க a ன் _III/ |ள். |த்தை I£ሠ ட்டி ள்ை #
விட்டி ல் கான் ஒரு க் கொனே .ெ பண்பிள் 8ள. இவ் வன வு கற்கு அம்மா ' என்றேன்.
இப்போது கொ தேசம், காஃலயில் கொஞ்சம் வைத் '.கொ வி ளுங்களே ன் سند
ங் - ப்
