பக்கம்:நாகூர்ப் புராணம்.pdf/46

28 - நாகூர்ப்புராணம். நீயுமிங் கென்றுங்ேகா திருக்குதி நினக்குப்பின்ன ாயுகல் லறிவினேங்கு மரியசந் தகியோர்யாருங் காயும்.வெங் கதிர்மாருகக் காண்வரை யிவனேயென்றன் ருேயுமன் புற்றுவைசித் துயர்கெட விருக்கமன்ைே. (33) என்றரு மொழியுண்டாக விறைவரு மிதயம்பூரிப். பொன்றியகேட்டாகந்த வுவரிவாய்ப்படித்தார்சூழ்ந்து நின்றவர்சாகமீது கிமலர்தம்மகிமையுன்னிக் குன்றமம்புயங்கள்விம்முக்கொண்டனருவகைமூழ்கி. (34) மறைமொழியாகவந்த மறுமொழிபுனைந்துமாரு நிறைமொழிமாந்தர்சூழ கிருமலரிருக்கையும்ருர் குறையொழியயலோர்யாருங் கொளும்விடையோடுமீட்சி யறைமொழியவரினகி யவாவர்தானமுற்ருர். (35) புள்ளெழுச்சிறந்தகொங்கை போக்கினாளித்தவண்மை வள்ளல்வாய்மொழியின் மைந்தர் வைகுதலுறுத்தாராண்டு விள்ளவர்மாபிைேரு மன்னதேவிழைவினும்முர் * , கள்ளவிழ்மலர்த்கோள்விம்ம யுகமுடிகாறுமன்றே. (36) உத்தரவளித்த படலம் முடிந்தது. r ஆ..செய்யுள் 189. தபோதனர் புறப்பாட்டுப் படலம், பொறையுளத்தினர் சாகுல்கமீதகம் பூமான் மறைமொழிப்படி செய்குயூசுபுவெனும் வள்ள மற்ைபழிச்சிய மக்களுமனவியுந் தாங்கி . யிறைவணக்கமும் தந்தைதம்பணியுமும் மிருந்தார். (1) தந்தைகம்மொழி. தன்னினுங்கலிமெனுக் தவத்தோர். விந்தையம்மொழி தன்னினுமுளங்களி விளங்க வந்தமற்றவ குதியுமற்றவனருளாம் பந்தமுற்றன் முதுபக்கினிருந்தனர்பரிவின், (2)