444 வி. கோ. சூரியநாராயண சாஸ்திரியாரியற்றிய (இரண்டாம்
உடன்பட்டோனவிநயம் " சிந்தையுடம் பட்டோ னவியைத் தெரியின்
முந்தை யாயினு முனரா கிலேமையும்
மே லடைத்த கவினு முடித்த அருத கரும கிலேமையுஞ் சொல்லுவது யாது முனரா நிலைமையும் புல்லு மென்ப பொருந்துமொழிப் புலவர்.”
பிடித்த கைம்
உறங்கினேனவிநயம் துஞ்சா கின்ருே னவிநயங் துணியி னெஞ்சுத லின்றி பிருபுட்ை மருங்கு மலர்த்துங் கவிழ்த்தும் வருபடை யியற்றியு - மலர்ந்துயிர்ப் புடைய வாற்றலு மாகும்.”
- துயிலுணர்ந்ே தானவிநயம் 'இன்றுயி லுணர்ந்தோ னவிநய மியம்பி னென்றிய குறுங்கொட் டாவியு முயிர்ப்புக் துரங்கிய முகமுங் துளங்கிய வுடம்பு - மோங்கிய திரிபு மொழித்தவுங் கொளலே: \
சேத்தோனலிநயம்
செத்தோ னவிநயஞ் செப்புங் க்ாலே யத்தக வச்சமு மழிப்பு மாக்கலுங் - கடித்த கிாைப்பலின் வெடித்துப் பொடித்துப் போந்ததுணி வுட்ைமையும் வலித்த வுறப்பு மெலிந்த வகடு மென்மைமிக வுடைமையும் வெண்மணி தோன்றிக் கருமணி காத்தலு . . முண்மையிற் புலவருணர்ந்த வாறே."
மழைபெய்யப்பீட்டோனவியம் 'மழைபெய்யப் பட்டோ னவிக்யம் வகுக்கி : னிழிதக வுடைய வியல்புகினியுடைன்ம்பு மெய்கர் விக்கமும் பிணித்தலும் பட்த்திை மெய்பூண் டொக்ெகிய முகத்தெடு புணர்த்தலு மொளிப்படு மன்னி அலறிப் கன்னும் விளியிலும் துளியின் மீத்செவி புல்டன்மியுங் கொடுகிவிட் ட்ெறித்த குளிர்மிக் அண்ட்டிையும்' நடுங்கு பல்லொலி புடைம்ைபு &ρμάιά . . . . . கனவுகண் டாம்ரு னெழுதல் முண்டே'
