ராவ் பஹதூர் ப. சம்பந்த முதலியார்
245
முதன்முறை பெங்களூருக்குப் போவதற்கு வந்த ஆட்சேபணை மாதிரி ஒன்றும் வராமற் போயிற்று. என்ன காரணம் பற்றியோ ஆரம்பமுதல் இந்தத் தடவை எங்கள் சபை பெங்களூருக்குப் போவதனால் நஷ்டம் உண்டாகும் என்று என் மனத்திற் பட்டது. அதன்பேரில் இரண்டு தமிழ் நாடகங்களும் ஒரு தெலுங்கு நாடகமும் போட வேண்டுமென்று தீர்மானித்த படியால், முடிவில் ஏதாவது நஷ்டம் நேரிட்டால், அந்த நஷ்டத்தில் இரண்டு பாகம் தமிழ் கண்டக்டரும் ஒரு பாகம் தெலுங்கு கண்டக்டரும் பொறுக்க வேண்டுமென்றும் சபைக்கு ஒரு நஷ்டமும் கூடாதென்றும் தீர்மானித்தோம் (லாபம் வந்தால் சபைக்குச் சேர வேண்டியதே). என் மனத்திற் பட்டபடியே முடிவில் இம்முறை மொத்தம் சுமார் ரூபாய் 300 நஷ்டமுண்டாக அதில் நான் 200 ரூபாயும் தெலுங்கு கண்டக்டராகிய எதிராஜலு செட்டியார் 100 ரூபாயுமாக ஏற்றுக் கொண்டோம். ஆரம்பத்திலேயே இம்முறை நஷ்ட மடைவோம் என்று என் புத்தியிற்பட்டதற்கு நான் தக்க காரணம் சொல்ல அசக்தனாயிருக்கிறேன்; ஒரு காரணம்தான் எனக்குத் தோன்றுகிறது. என்னுடைய காரியங்களிலும், முக்கியமாக சபையின் காரியங்களிலும், அவைகளுக்கு ஏதாவது இடையூறுகள் வந்தால்தான், முடிவில் சரியாக முடிகிறது என்பது என் அனுபவமாயிருந்தது (இப்பொழுதும் இருக்கிறது). ஆகவே ஓர் ஆட்சேபனையு மில்லாமல், இம்முறை பெங்களூருக்குப் போவது தீர்மானிக்கப்படவே, எனக்கு அந்தச் சந்தேகம் உதித்திருக்க வேண்டுமென்று தோன்றுகிறது. இப்பொழுதும் ஏதாவது ஒரு காரியத்தை நான் மேற்கொண்டால் அதற்கு ஆட்சேபணைகளும் இடையூறு களும் நேரிடுங்கால், அவைகள் எனக்கு நாம் மேற்கொண்ட காரியம் முடிவில் சரியாக முடியும் என்னும் உற்சாகத்தை உண்டு பண்ணுகின்றன.
என் சந்தேகத்திற்குத் தக்கபடி இம்முறை பெங்களூருக்குப் போனபோது, ஆரம்பமுதல் எல்லாம் கோணலாய்ப் போயிற்று. முதலில், முன்பு நாங்கள் ஆடிய கப்பன் (Cubbon)நாடக சாலை எங்களுக்குக் கிடைக்கவில்லை. ஏதோ ஒரு மூலையில் ‘எல்கின் ஹால்’ என்கிற ஒரு பழைய கட்டடம் கிடைத்தது. மூன்று நாடகங்களிலும் ஒன்றிலாவது சரியாகப் பணம் வசூலாக வில்லை. ஆக்டர்களுக்குள்ளும் தெலுங்கு தமிழ் என்னும்
