150. கூபே
மந்திரி தம்முடைய தனி உதவியாளரைக் கூப்பிட்டு மிகவும் அக்கறையாக விசாரித்தார்.
“முதல் வகுப்பில் கூபே கம்பார்ட்மெண்ட் கிடைத்தால்தான் இன்று ரயிலில் பயணம், இல்லையானால், இரயில் பயணத்தைக் கேன்ஸல் செய்துவிட்டு, பிளேனில் டிக்கெட் வாங்குங்கள்!”
“கண்டிப்பாக ‘கூபே’ கிடைத்து விடும் சார்! எப்படியும் எமர்ஜென்ஸி கோட்டா ரிலீஸ் செய்யப் போகிறார்கள். இன்னிக்குக் ‘கூபே’க்கு ஏகப்பட்ட டிமாண்ட் என்கிறார்கள். ஆனாலும் நமக்கு உறுதியாகக் கிடைக்கும்.”
“கூபே கிடைக்காவிட்டால், பிரயாணமே இல்லை! ஞாபகமிருக்கட்டும்.”
“கவலையே வேண்டாம்; பிரயாரிட்டி இருக்கிறது, கட்டாயம் கிடைத்து விடும்.” “அவசரமாகப் பார்ப்பதற்கு ஏகப்பட்ட ஃபைல் எல்லாம் கட்டி வைத்திருக்கிறது. எல்லாமே அவசரம். பொது முதல் வகுப்புப் பெட்டியில் வைத்து ஃபைல் பார்க்க முடியாது. கூபேயானால் தூக்கம் வருகிறவரை உங்கள் உதவியோடு ஃபைல்களை ‘டிஸ்போஸ்’ செய்து விட முடியும்” .
“நீங்கள் வற்புறுத்தி சொல்ல வேண்டிய அவசியமே இல்லை. பெண்டிங் பேப்பர்ஸ் எல்லாம் டிஸ்போஸ் ஆக வேண்டும் என்பதில் எனக்கே அதிக அக்கறைதான் சார் “ . .
“சிரமமாயிருந்தால் நானே இரயில்வே டிவிஷனல் ஆபிஸருக்கோ, சூப்பிரண்டெண்டுக்கோ ஃபோன் செய்யத் தயார்”
“ஏற்கனவே உங்கள் பெயரைச் சொல்லி அவர்களுக்கெல்லாம் நானே டெலிபோன் செய்தாயிற்று.” -
“சீஃப் செகரட்டரி மூலமாகவும் சொல்லலாம்.”
“அவரும் பிரஷர் கொடுத்திருக்கிறார்.”
“சுலபமா காலையில் பிளேனில் போயிடலாம். ஓவர் நைட் ஜர்னி எல்லாம் நான் ரயிலிலேயே வைத்துக் கொள்வதற்கு ஒரே காரணம், பெண்டிங் ஃபைல் டிஸ்போஸ் செய்யலாம் என்பதுதான். வீட்டிலானாலும், செகரடேரியட்டிலானாலும் பார்க்க வருகிறவர்களின் கூட்டம் மொய்க்கிறது. ஒரு வேலை நடப்பதில்லை. பிளேனில் ஃபைல் பார்க்க முடியாது.”
